Λένε ότι όταν η καρδιά κουραστεί αρχίζει να μας λεει ότι αρκετα τη ζαλίσαμε και οτι δεν θέλει άλλο. Και έχει τη δικη της γλωσσα να το πει και όποιος εχει αφτιά ακούει.Απο τη πρωτη στιγμή το λεγε η καρδιά του για τα σπουδαία,τα τολμηρά,τα περίεργα,τα ανταρτικα.Δεν μπορουσε να σωπάσει και δεν θέλει να σωπάσει.Πάντα έβαζε μπροστα τα ωραία του λόγια αλλα και τα ωραία του χέρια και την κορμοστασιά του.Τι κορμοστασιά ήταν και αυτή!και τα εβαζε με όλους Ολους τους κακούς. Δεν μπορεις όμως να τα βαζεις συνέχεια με όλους.Η καρδια δεν αντεχει. άλλο και στο λέει.Εκείνη τη μέρα ,τα χέρια του, μέσα στα δικά μου ιδρωναν.Και το χάδι μου στο μέτωπο υγρασια μαζεψε και αυτο.Γιατι χαρα μου, γιατι καρδιά μου, γιατι ομορφιά μου;Γιατι κουραστηκε η καρδιά σου; Γιατι κουραστηκε η δικη σου καρδια, η δικη μου καρδια;Ενταξει αν δεν ανατιναξω το νησι, θα σε κλεψω, να σε παω μακριά. Κοιτα να δεις τον ουρανο,τωρα τον βλεπω κι εγω,πάνω απ'την πολη τα αστρα δες για σενα παρακάλεσα να ταξιδέψουν όλες τις ευχές.Θυμάσαι;Ημουν στην ερημο τότε και εσυ μεσα στην ερημο του κοσμου ησουν ερημος και τώρα πια ενωσαμε την ερημια μας και φτιαξαμε μια ηπειρο. Να σπειρουμε τους δικους μας σπόρους να ανθίσει η ερημος
Ντοκιμαντέρ, αφήγημα μνήμης - ψυχής
-
Ντοκιμαντέρ, αφήγημα μνήμης - ψυχής
ΤΑΙΝΙΑ. Μια έκθεση που οργανώθηκε πριν από ένα χρόνο σε ένα ιδιαίτερο
μνημείο της πρόσφατης ελληνικής κοινωνικής ιστορί...
Πριν από 13 χρόνια
5 σχόλια:
Θαναι περαστικο... περαστικα στην καρδια! ναναι καλα εκει που ειναι..
Χαιρομαι τόσο καθε φορά που συναντιούνται δυο μοναξιές στην μεγάλη τούτη έρημο γύρω μας. Εμένα με τους σπόρους σας με κανατε ηδη να ανθίσω.
καλως μας ξαναηρθες.Και εχεις τόσο δικιο,όταν ενωνονται οι μοναξιες μπορει να ανθισουν τα πιο ομορφα πραγματα ακομη και στην ερημο.Θέλει όμως εκείνη την υπομονή του λάμπει στο φως του ήλιου και γεννάει το χαμόγελο.Δεν ειναι παντα ευκολο αλλα όταν συμβαίνει είναι σαν ήλιος.
Είστε τυχεροί, εσείς βρεθήκατε! εμένα με ξέχασε στην έρημο .Τον κέρδισαν οι πειρασμοί και οι οάσεις .Μου ταξε ταξίδι και με παράτησε μόνη μου ,μέσα στην άγρια νύχτα .Καλά την μέρα, με την ζέστη τα καταφέρνω , σκέφτομαι και άλλα. Αλλά την νύχτα ,μόνο μία σκέψη κα κρύο πολύ .Δεν είμαι σίγουρη, οτι στην κόλαση έχει μόνο καυτή ζέστη .Νομίζω ότι έχει και απέραντες σκοτεινές παγερές ερήμους .Αργεί πολύ ,να ξημερώσει, εδώ που με παράτησε ρε γαμωτο...
Τη νυχτα να σκεφτεσαι τη μερα που θα ερθει και να κουραζεσαι ολη τη μερα πολυ με περιπατους με κουβεντες με τραγουδια,με δημιουργιες Ετσι ο υπνος θα ερχεται βαλσαμο στη μεγαλη διαδρομη της ημερας.Και εκειπου θα περπατας θα ερθει ενας αλλος για να περνατε μαζι τις υπολοιπες μερες
Δημοσίευση σχολίου