το μονοπάτι του αγαπημένου

Ρωταει ο Χ.

Ποια είναι η εικονα που εχεις στο μυαλό σου για εσας;

Του λεω εχω μια πολυ συγκεριμενη εικονα που μου εχει καρφωθει στο μυαλο και ξερω οτι αυτο ειναι το μονοπατι που θελω να διανυσουμε ως ψηλα στο λογο εκει που η θεα ανεμποδιστη φτανει ως τη θαλασσα και βλεπεις παντου κι απο τις 2 μεριές του λοφου

Για να φτασουμε ως εκει θα διανυσουμε ενα μονοπατι αγκαλιασμενο απο δεντρα ψηλα που αφηνουν το φως να διελθει που και που.Εκει κοντα εχει και μια εκκλησία. Απο τις πορτες της περνάει απλετο ως που καίει ολες τις σκιες. Αυτα ελεγα στον Χ οταν συνομιλουσαμε και του υποσχεθηκα να του δειξω μια μερα αυτη την εικονα με το μονοπατι που θελω να διανυσω με τον αγαπημενο μου.
Ειπαμε και αλλα, για το φως που λυτρωνει.. κι ενω οδηγουσα πριν απο 5 μερες ακουσα την καμπανα της Αγιας Φωτεινης εκει κοντα στις Στηλες του Ολυμπιου Δια και εκανα στροφη επι τοπου και βρεθηκα απογευμα σε αυτη την υπεροχη μικρη εκκλησια.Τρια μονο κερια ησαν αναμενα πριν απο τα δικα μου.. Τα τεσσερα δικα μου που αναψα και εκει είδα αυτο το υπεροχο φως να ερχεται μεσα απο το μπλε παραθυρο και να φωτιζει την εικονα της την στολισμενη με λευκα λουλουδια Λευκό ειναι το χρωμα που του αρεσει κι εκείνου. Λεει οτι ειναι εξαγνιστικο.Εκει εφτιαξα την φωτογραφια που ειναι πανω πανω στο ποστ.. Στην Αγια Φωτεινη που καποιοι λενε οτι ειναι η μεταφραση της Ιταλικης Λουκιας στα Ελληνικα και καμμια φορα Φωτεινη ειναι και το Ελληνικο μου ψευδωνυμο σαν φωτογραφος για αυτο το λογοΗ τελευταια φωτο ειναι γιατί ενα χρονο μετα θυμηθηκα την Ιμαν και αυτα τα υπεροχα που ειχε πει και μου εδωσαν δυναμη Και τα σημειωσα να μην τα ξεχασω και ενα μικρο μπλε φως που κουβαλησα απο τη Παρο τα φωτησα αυτα τα λογια της Ιμαν τα γεματα υπομονη και θαλασσα

εκεινος παντα ηθελε να αγκαλιασει τον οριζοντα

Ο λίβελος πάνω στη ευαίσθητη ψυχη ενος ανθρωπου που περνάει άδικη δοκιμασία είναι ανανδρεια,ανεντιμοτητα,υψιστη αδικία. Το ειδα και το εζησα να το κανουν σε δικους μου ανθρωποι λιγοι,ελάχιστοι ,μειονεκτικοί,μονο επειδη η διαφορετικοητα υπογραμμιζε το ελαχιστο τους μεγεθος..σε μερικες περιπτωσεις καταφεραν να εξορισουν ανθρωπους που αγαπουσα απο τη ζωη.. και τωρα πια δεν θελω να επιτρεπω σε κανενα να το κανει αυτο σε εκείνον ακομη κι αν το οτι πολεμαω την αδικία τον θυμωνει, δεν επιστρεπω στον εαυτο μου να παρακολουθησει αμμέτοχη μία ενορχηστρωμενη εξοντωση ενος ανθρωπου που εκτιμω και αγαπω

κάθε σταγόνα θα γενεί καρδιά να σε αγαπήσει

τα ειπε ο λαικός ποιητής,τα τυπωσε ο τυπογραφος στο κλασσικο λαικο ημερολογιο το παλιοκαιρισιο που γινεται επικαιρο οταν θελουμε ..καθε σταγόνα θα γενει καρδια να σε αγαπήσει ,τωρα το τραγουδουν τα κοριτσια σε ολο τον κοσμο αυτη την αγαπη τραγουδούν

να είμαστε ποιητές

Δεν είμαστε ποιητές
σημαίνει
φεύγουμε
Σημαίνει
εγκαταλείπουμε
τον αγώνα
Παρατάμε
τη χαρά
στους ανίδεους
Τις γυναίκες
στα φιλιά του ανέμου
Και στη σκόνη του καιρού
Σημαίνει πως
φοβόμαστε

Και η ζωή μάς έγινε ξένη

Γιώργος Σαραντάρης

Ας φτιαχνουμε το μπουκετο από τον κηπο της ψυχης μας

Σήμερα το πρωί εκει που έπινα τον καφε μου και απολαμβανα το ατίθασο γιασεμί που εχει ταχθει να μας πάρει τα μυαλά με τη μυρωδιά του... και τα αγριοτριανταφυλλα μου πιο χρωματιστα απο ποτε....ξαφνικά πεταξαν στον ουρανο χρωματιστα μπαλόνια Δεν ειναι αυτα τα φτερα της λυτρωσης και της ελπίδας Τι λές κι εσυ που ξερεις απο αυτά;...

ο Θοδωρης Γκονης εγραφε Ας κοβουμε, ας φτιαχνουμε το μπουκετο από τον κηπο της ψυχης μας με τα αρωματα τις μυρωδιες

ο κηπος της ψυχης μας εκει ψηλα πεταει με χίλια χρώματα στο μυαλό μας και χίλια αρώματα

μην χανεσαι,μην χανεσαι ,ενα καραβι όνειρα εγώ σου χάρισα.. που λέει και το τραγούδι μας..

εγω απόψε έφτασα στη Μπάνια Λούκα, μια μακρυνη η ίσως κοντινή χώρα ..Είναι νυχτα όμως τώρα..απο αύριο θα ξεκινήσω εξερευνηση...

θα μάθουμε ξανά τον έρωτα

ο Σαραντάρης..λέει.. για να ξαναθυμηθουμε
Μπορεί ένας από μας ν’ αγαπήσει μια γυναίκα;
Ας βγει έξω
Ας περπατήσει προς τη θάλασσα
Ας τραγουδήσει
Από τα κύματα θ’ ανθίσουν γυναίκες
Όχι μονάχα για κείνον που τραγουδά
Αλλά για όλους μας
Όλοι θα μάθουμε ξανά τον έρωτα
Σαν να μην τον ξέραμε ποτέ
Σαν να τον είχαμε λησμονήσει
Γιατί τον είχαμε λησμονήσει.