Κυριακή 18 Ιουλίου 2010

Σαν την έκσταση.. της προσευχής

Τα παιχνιδια του ηλιου εμπιστευομαι για να ξεκινησω τη μερα καθε μερα χωρις να τον παρακαλεσω βρισκεται εκει πιστος στην προσευχη μου ..εγω μονο πρεπει να θυμηθω τα λογια της ..να εχω συνεπεια στην επαναληψη της ..να μην ξεχνω... να μην την αναβαλλω
ειναι τα χαδια του ηλιου τα πιο γενναιοδωρα και η θαλπωρη τους αδιαπραγματευτα εκει ..
κι οταν φυσαει ο αερας παιρνει τις σκοτεινες σκεψεις μακρια περα απο τον κηπο
Καιδεν σου ειπα... εδω μεσα στο καλοκαιρι η τριανταφυλλια "γεννησε" παλι λουλουδια αγρια με τη μυρωδια που θυμομαστε που εχουν τα λουλουδια για να μας θυμιζουν την καταγωγη μας
Ζω τωρα σε εναν ανθισμενο κηπο λοιπον καλοκαιρινο.Σιγουρα κι εδω εβαλε ο ηλιςο το χερι του χωρις να τον παρακαλεσω..εκει παντα
Γράφω μια ιστορία για σένα, δηλαδή ανοίγω ένα παράθυρο στο άπειρο κι από εκεί χαζευω τον κόσμο..μέσα απ τον δικό σου ορίζοντα προσπαθώ να τον καταλάβωΤα δάκρυα.. είναι το απόλυτο βάπτισμα.. Βαφτιζομαι..βυθιζομαι σε εσένα .. Κλαίω από ΧΑΡΑ η θλίψη .. Και που είναι το όριο και αυτές μπερδεύονται μέσα στα δάκρυα
Love is a humane thing like praying.. Σαν την έκσταση.. της προσευχής
Αποχαιρέτησα έναν ακόμη χρόνο στη θάλασσα..Τον πήραν τα κύματα..Τον χαζευα όπως γινόταν σταγόνες που έπαιζαν με τον ήλιο...τον στολισα αγκαλιές..Κι έτσι αγκαλιασμένη μπήκα στο γενέθλιο τόπο του νέου χρόνου..