Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2007

Στεγνώνει το κορίτσι που περιφέρεται διψασμένο;


'Αλλα θα έγραφα σήμερα, για τα άγρια τριαντάφυλλα ,για τα δέντρα με καρπούς ,για τα χάδια κατω απο τον ουρανό με φεγγάρι, για το περπάτημα στην άκρη της θάλασσας το φθινόπωρο,γιά την άλλη όψη του τοπίου, αυτά τα βράδυα.

Είναι αλήθεια όταν περπατάς το φθινόπωρο,η μυρωδιά είναι εκείνη που σε οδηγει στην ανακάλυψη του τοπίου,του άλλου.Του τοπίου γενικά. Και πάλι και μέσα ο άλλος.

Ομως τώρα διαβάζω τον Αλεφ γιά το βιβλίο "Θέλω να κοιτάζω" και έτσι το μυαλό έφυγε απο την εξοχή,ευεργετικη σαν .Αχ σαν μυρωδιες, σαν μελωδίες.
Αχ απολαυσης. Αχ πάλι. και Αχ Ευγνωμοσύνη.

Αλλά ξαναγύρισα στον καθρέφτη
Mου είπε ότι δεν θα μου ξανακάνει κακό. Εριξε νερό στο πρόσωπο του.
Κοιτάχτηκε στον καθρεφτη και είπε
"Φαίνεται ότι έχω βρέξει τα μαλλιά μου;"
"Οχι" είπα και έφυγε με μαλλιά υγρά και καρδιά υγρή απο τα φιλήματα.

Πάλι στον Αλεφ
Εχουμε ανάγκη την τέχνη για να μη μας σκοτώσει η αλήθεια;
Στεγνώνει αλήθεια το κορίτσι που περιφέρεται σαν διψασμένος κυνηγός;
Με ποια ταχυτητα πρέπει να κινειται; Μενουμε με την πείνα μας;
Όταν δυο ανθρωποι συναντηθούν η ζωή τους είναι ήδη εκεί.Αυτο είναι βεβαιότητα
Ποσο αλλαζουν δεν ξερω να σου πω. Μετακινούνται, αλλα όπως λέει και εκείνος με τα βρεμμένα μαλλιά, σαν το εκκρεμές επιστρέφουν στην αρχικη τους θεση ισοροπίας.
Λέει πάλι ο Αλεφ στο εξαιρετικο κειμενο για το βιβλίο http://alefmoha.blogspot.com/2007/09/blog-post_27.html Που παρ’ όλα αυτά τολμά, και λέει με τρόπο κρυστάλλινο, τα πράγματα με τ’ όνομά τους: «Κανένας εδώ μέσα δεν πιστεύει σ’ αυτό που κάνει. Λέει ψέματα ο εγκληματίας με τις χειροπέδες, λέει ψέματα ο φρουρός που τον συνοδεύει, λέει ψέματα ο δικηγόρος, λέει ψέματα ο δικαστής. Λένε ψέματα οι γραμματείς και οι υπάλληλοι των γραφείων. Λένε ψέματα τα συμβούλια και τα ποινικά δικαστήρια, λένε ψέματα οι δικαστικές οργανώσεις και οι εφημερίδες τους. Λένε ψέματα τα συνέδρια, οι ολομέλειες, τα εγκαίνια με τα βελούδα και οι τηλεοράσεις. Λένε ψέματα οι δημοσιογράφοι και οι συνεντευξιαζόμενοι. Κι εγώ είμαι ένα ακόμα ψέμα ανάμεσα στα άλλα».Ο συγγραφέας ήταν απ’ την αρχή αποφασισμένος να πει την αλήθεια.
Εγώ θα ρωτήσω και τον καθρέφτη ποιός φωτισμός δεν κρύβει την αλήθεια. Πάντως οι λεκέδες στο κόκκινο φουστάνι επιμένουν.Και το έβαλα και στους 70 βαθμους .Λέω να το κάψω η πιο καλά να πάρω άλλο.

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2007

Wonders are many,πλαστογράφοι της αλήθειας σας την έχω στημένη

You can destroy enough of humanity, in the greatest art of faith that,
what is going to be left will be human

16 July Mexico 1945 desert ..the test of the first atomic bomb

no one was sure it will work ..the test of the first atomic bomb
Whose son will die in the last minute of war?
Νομίζετε εσείς εκεί μπροστά στις τηλεοράσεις with the hope that -"τσ τσ αυτά συμβαίνουν αλλού στους κακόμοιρους"- ότι την βγάζετε καθαρή; Και συνεχίζετε να κατασκευάζετε τις χημικές σας σάλτσες ;
υπάρχουν άλλοι
Full of mouths and eyes shouldering the sky
hues of rainbow
breath sigh and seek to mend
επιχειρούν να μιλήσουν
Art itself becomes strangely inadequate if its sincere..
Art becomes obscene if it is not sincere..
Some things should remain unspeakable
Silence is appropriate
Flame eyes staring
my heart is troubled my peace is gone
πλαστογράφοι της αλήθειας σας την έχω στημένη
διαπράττετε τη μια αδικία πάνω στην άλλη χωρίς να υπολογίζετε ότι τα διεστραμμένα μυαλά σας θα ανατιναχτουν στο βωμό της ψευτιάς σας και θα ηχήσουν πιο δυνατά από ατομική βόμβα. Θα εκραγείτε και να ψηθείτε στη λάβα του κατασκευασμένου σας ψεύδους
future words are unthinkable
instability is so powerful
Sometimes your best guess does not go far enough and you need to change gear
λες να είχε δίκιο ο τροχονόμος που μου έλεγε χθες να αλλάξω λωρίδα επειδή πηγαίνω αργά;
The only way I can tell if my thoughts have some weight, is the sense of terror that I hit something new
Wonders are many

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2007

his eyes under my skin


δάκρυ μυτερό στο γυαλί, ξεπλένει με φως τον καθρέφτη
με ανάσα απο χαμόγελο , σε εσένα καφρεφτίζομαι

να παίρνεις βαθείες ανάσες κάθε φορά

ολα θα γίνουν πιο καλά...Insallah ...όλα θα γίνουν πιά.. καλά ..ως τα γενέθλια

5+3 κανει 8 και αν κάνεις το 8 rotate CW γίνεται άπειρο

όταν μια καρδιά κτυπάει τόσο γρήγορα βιάζεται; η δεν αναπνέει καλά:

Nous avons adouci la douleur de ton coeur, et allégé le poids qui pèse sur ton dos, et on t'a remonté le morale, tu dois savoir que c'est avec la patience les problèmes se résolurent et après la difficulté tu trouves l'accès..on a demande aux serviteurs des bonnes choses de verser de l'amour ...Insallah

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2007

in the mirrors Στους καθρέφτες με αφορμή τον Α the great


Στους καθρέφτες με αφορμή τον Α the great και τον A the red planet και οτι αλλο Α you name it..Does anybody have a clou?? klu? while crossing the other side of the street..how many accidents παραμονεύουν???

Όταν ήταν μικρή η θέα των ματιών της την τρόμαζε. Δεν τολμούσε να πλησιάσει τον καθρέφτη
Γιατί τα μάτια της μεγάλωναν και την απειλούσαν. Όσο πλησίαζε στον καθρέφτη, καταργούσε την απόσταση. Η ασθενική της όραση δεν την ενοχλούσε πια. Έβλεπε καθαρά.
Οι κόρες των ματιών δεν ήταν πια θολές. Τρόμαζε όμως. Το σκοτεινό βάθος που υποσχόταν το κέντρο τους, φάνταζε εξαιρετικά δύσβατο. Τρόμαζε και απέφευγε να συναντήσει το ίδιο της το βλέμμα στον καθρέφτη. Της άρεσε όμως να κοιτάζει το σώμα της το απολάμβανε. Ενα ακέφαλο σώμα προτιμούσε να βλέπει χωρίς το απόλυτα εξεταστικό βάθος των ματιών.
Ο άνθρωπος περπατά μέσα στην εικόνα του, βαδίζει μέσα της κάνει περίπατο.
Έτσι εμφανίστηκε και εκείνος σαν να περπάτησε μέσα στη δική της εικόνα εμφανίστηκε.
Και της είπε
«Να περιμένεις και να κοιτάζεις μέσα στο χρόνο και το αντικείμενο του βλέμματος σου θα επιστρέφει στη φωτεινή συνθήκη της πιθανότητας»
Έτσι της είπε και πάλι εξαφανίστηκε.
Και από τότε εκείνη έκανε κάθε απόγευμα λίγο πριν τη μαγική ώρα που το φως φοράει τα πιο γλυκά του ρούχα, τότε εκείνη έκανε τον περίπατο της .Τον περίπατο που υποχρέωνε ο χρόνος της αναμονής.
Και μετά επέστρεφε στους καθρέφτες της και σκεφτόταν ότι το αντικείμενο του βλέμματος μας βρίσκεται συνήθως μπροστά μας, γίνεται ο οπτικός χώρος που μας περιλαμβάνει, την αντανάκλαση του ματιού μας περιλαμβάνει. Εκεί βρίσκεται ο λαβύρινθος και μετά ο λαβύρινθος γίνεται κάτι σαν μάσκα στο πρόσωπο.
Εκείνος έλειπε , το παράπονο της βελόνιζε την ψυχή της σε βάθος απρόσιτο
«Είμαστε φωτεινοί στα σκοτάδια μας» της είπε εκείνος όταν ξανάρθε το χειμώνα Επέστρεφε πιο συχνά τον χειμώνα απ’ ότι το καλοκαίρι
«Η αγκαλιά είναι φωτιά» είχε πει εκείνος όταν είχε βρεθεί στα μέρη της και χιόνιζε εκείνο τον χειμώνα και είχε κοιμηθεί μαζί της σε αυτό το σπίτι με τους καθρέφτες.
Παραδομένοι στον ύπνο δεν κατάλαβαν ότι αυτό που έφτιαχνε τη λάβα που γλίστρησε από το παράθυρο και έσβηνε το χιόνι ήταν η φωτιά των δικών τους σωμάτων, άσβεστη που κάθε νύχτα χόρευε με τις φλόγες ψηλά περήφανες
Μια λαίμαργη φωτιά ήταν η ζωή τους και εκείνοι φρόντιζαν ακούραστα τη λάμψη της με τη φροντίδα και τη προσήλωση που κρατούν οι άντρες τη φωτιά αναμένη στο χωριά όταν χιονίζει
Πριν ξαναφύγει εκείνο το πρωί της άφησε ένα γράμμα γραμμένο σε ένα χαρτί από εφημερίδα που βρήκε στη κουζίνα.
Με αυτή είχαν τυλίξει τα κεράσια και κανείς δεν είχε ασχοληθεί να διαβάσει τι θεομηνίες που προέβλεπαν οι μετεωρολόγοι οι καθηγητές υδραυλικής και άλλοι επιστήμονες που ασχολούνται με τα ακραία καιρικά φαινόμενα
«Ναι ξερώ από που έρχομαι» έγραψε
«Αχόρταγος σαν φλόγα
Καίγομαι και τρώγω τον εαυτό μου
Ότι πιάνω γίνεται φως ότι αφήνω είναι στάχτη
Φλόγα είμαι σίγουρα»
Τώρα αυτός έφυγε, γιατί τον πήρε μακριά μια αρρώστια που την ονόμασαν φόβο
Μέσα στο φόβο δεν ακούς τη λογική. Φοβάσαι να την βρεις και φοβάσαι ότι δεν θα τη βρεις Φοβάσαι ότι θα εξαφανιστείς στη θάλασσα πριν καν φτάσεις στη πόλη και φοβάσαι να φτάσεις στη πόλη
Τώρα αυτός ο απών πως αναπαρίσταται Πώς να δώσει μια πιστή, μια οπτική αναπαράσταση της επιθυμίας να δει τον απόντα. Τον ψάχνει σε όλους τους καθρέφτες αλλά εκείνος πουθενά
Έτσι κάλυψε με λευκα μακριά υφάσματα όλους τους καθρέπτες του σπιτιού.
Εκλεισε όλα τα παράθυρα και αρνείται πια να παρατηρεί το χρόνο που περνά
"Για μένα ο χρόνος σταμάτησε όταν σε συνάντησα" έγραψε σε ένα χαρτί από εφημερίδα που είχε τυλίξει τα πρώτα κεράσια και την έκανε σαΐτα και το πέταξε στον αέρα έξω από το παράθυρο.
Τo έκλεισε βιαστικά με θόρυβο να μην δει κατά που θα πετούσε το χαρτί.

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2007

Our Own Pleasure the very first children's game



Our Own Pleasure the very first children's game. Is it the very first 'sin'?? When we discover through caressing, at the age of innocence and then we learn to feel guilty about our very own caresses... The film suggests images and texts on the beauty of caressing and rediscovering pleasure and innocence

The A cut of this video was removed from the server back in July when i posted it as they said it was being flagged as having inappropriate Content!!
Probably because of this!!, it had several thousand hits in less than two days...
see what you think?? when you see it ..in the quest of defining what is appropriate..these days
?


Το όνειρο αναμετράται με τη μέθη

Το κόλπο των παιδικών χρόνων, το πρώτο προσφιλές αμάρτημα
Είναι ο τόπος όπου νοσταλγούμε τη χαμένη αθωότητα και την ανεξαρτησία μας
Φαντασίωση είναι η σκηνοθέτηση της επιθυμίας
Η φαντασίωση αντικαθιστά την πραγματικότητα πράγμα που συνιστά παιδική στάση

Όπου και να βρίσκεσαι σκάβε βαθιά.
Κάτω είναι η πηγή Άσε τους σκοταδιστές να φωνάζουν

Το δέρμα μου σκάει ,καθώς το φίδι μέσα μου ποθεί, σαν να μην είχε φάει αρκετή γη , να σβήσει τη δίψα του με πιότερη γη.

Ναι η απόλαυση μου θέλει να τέρψει.Κάθε απόλαυση θέλει να τέρψει
Γιατί η απόλαυση μου αγαπάει τα χωρατά Γιατί η απόλαυση μου αγαπάει τις κατεργαριές
Θέλετε να κόψετε τριαντάφυλλα μου??

Ποτέ δεν είμαι σίγουρη ότι ταιριάζει στο γούστο μου ,ανεξάρτητα από το πόσο συχνά το κάνω, αλλά είναι το μόνο πράγμα που χαλαρώνει από τη ματαιότητα μιας ημέρας με άνεμο

Ο εαυτός δέχεται το μήνυμα εγώ σ αγαπώ ,πρέπει να λατρεύει κανείς τη φαντασία, κι όχι να τη φοβάται

Μόνο ο Διόνυσος βασιλεύει.Τα υπόλοιπα δεν είναι παρά μακιγιάζ

Κάποτε θα είναι κάθε σώμα ένα σώμα σε ουράνιο αίμα θα πλέκει το μακαριστό ζευγάρι

Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2007

Μια σταγόνα φεγγαρίσια


Μπορεί μια σταγόνα να σβήσει τη δίψα και αν ναι τότε γιατί πίνουμε τόσο νερό και δεν ξεδιψάμε.Σε μια μακρινή χώρα ζούσε ένα κορίτσι που μιλούσε με το φεγγάρι. Τις μέρες που το φεγγάρι γέμιζε κατέβαινε στη θάλασσα και εκεί που εκείνο και καθρεφτίζονταν στο νερό το κορίτσι του έλεγε τις ιστορίες της
Όταν το φεγγάρι καθρεφτίζεται στη θάλασσα φτιάχνει ένα μεγάλο φωτεινό μονοπάτι. Πάνω του μπορείς να περπατήσεις χωρίς να χαθείς γιατί το φεγγάρι πάντα σε βλέπει με το φως του και οδηγεί το δρόμο σου. Αν μάλιστα μπεις στη θάλασσα, εκεί είναι που το φεγγάρι σε αγκαλιάζει και σου μιλάει μες τα μάτια, με αχτίδες πιο δυνατές και από του ήλιου. Έτσι φαίνονται μέσα στο σκοτάδι.
Αυτό το μονοπάτι που καθρεφτίζεται στην επιφάνεια της θάλασσας πολλοί το ονόμασαν μονοπάτι της αγάπης ,είτε γιατί αγαπηθήκαν με το φως και τις αντανακλάσεις του είτε γιατί νόμισαν ότι αγαπήθηκαν, επειδή το βλέμμα τους πλανήθηκε στο φως και στα παιχνίδια που έκανε το φεγγάρι πάνω στην επιδερμίδα της θάλασσας.

«Mε το φεγγάρι μιλήσαμε από χτες που το είδα να γεμίζει» είπε το κορίτσι στον αδελφό του και είπαμε κάτι λόγια πολύ όμορφα, και του έχω υποσχεθηκα σήμερα το βράδυ με τη γύμνια των αγγέλων, να διανύσω το φωτεινό μονοπάτι της αγάπης, εκείνο που χαράζει βράδια σαν κι αυτό το φεγγάρι, στην επιφάνεια της θάλασσας.

Σε μια άλλη χώρα ζούσε ένα αγόρι που κι αυτό μιλούσε με το φεγγάρι
Το φεγγάρι τότε σκέφτηκε αυτοί οι δύο μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό γιατί να μην τους βοηθήσω να μιλήσουν μαζί

Το αγόρι δεν ήξερε ότι υπήρχε κι άλλος άνθρωπος τόσο μακριά που του άρεσαν τα φεγγαρολόγια
«Για να υπάρχει τέτοιο κορίτσι θα είναι αγγελικό» σκέφτηκε και ρούφηξε με απόλαυση ένα ποτήρι γλυκό κρασί από αυτό έπιναν οι μεγάλοι άντρες όταν είχαν πολλά κέφια η όταν είχαν πολλές στεναχώριες.
«Στην υγειά της αγγελικής εκείνης ύπαρξης» είπε «που βρίσκεται τόσο μακριά»
«Στην υγειά του αγοριού» ευχήθηκε και το κορίτσι γιατί τώρα μπορούσε να ακούει ότι έλεγε το αγόρι μέσα από το φως του φεγγαριού
Το κορίτσι ήπιε θάλασσα στην υγειά του αγοριού και προσπάθησε να γράψει λέξεις πάνω στο φωτεινό μονοπάτι του φεγγαριού, εκεί στο δέρμα της θάλασσας που χρύσιζε.
Άλλες έμειναν και άλλες βούλιαξαν.

«Σαν τα κύματα που πάνε και έρχονται το ένα πάνω στο άλλο αγκάλιασε τις λέξεις που αφήνω πάνω τους και εμπιστεύσου τη συντροφιά τους» είπε το κορίτσι

«Σε λίγο θα κολυμπήσω στο μονοπάτι της αγάπης ..ξαναείπε το κορίτσι και ζήτησε από το φεγγάρι να ρωτήσει το αγόρι εάν είχε να της στείλει καμιά ευχή ..

«Να βγει αγνή και ποθητή από το νερό» είπε το αγόρι και παρακάλεσε το φεγγάρι να της στείλει μαζί και ένα φιλί

«Θα γίνει αυτό που ευχήθηκες» είπε το κορίτσι «πόσο κοντά όμως βρίσκεται ο πόθος στην αγνότητα» αναρωτήθηκε αλλά δεν ξέρει γιατί το ρώτησε αυτό και δεν ξέρει εάν περίμενε να πάρει απάντηση, αλλά το ρώτησε και παρακάλεσε και εκείνη το φεγγάρι να στείλει στο αγόρι εκεί μακριά ένα φιλί υγρό θαλασσινό με φεγγαρίσια γεύση.
Ξέρει το φεγγάρι από αυτά γιατί και άλλες φορές έχει κάνει τον αγγελιοφόρο και ξέρει ότι τα φιλιά αυτά, του παίρνουν κάτι από τη γεύση του και για αυτό τα λένε φεγγαρίσια

«Μα είναι αληθινό αυτό το αγόρι» ρώτησε το κορίτσι, όταν είχε αρχίσει να μπαίνει στη θάλασσα «η μήπως είναι μια οφθαλμαπάτη». Εννοούσε αυτό το περίεργο φαινόμενο που νομίζεις ότι βλέπεις κάτι ίσως επειδή πολύ το επιθυμείς αλλά δεν βρίσκεται εκεί στα αλήθεια μόνο η επιθυμία σου το κάνει ορατό ..Μήπως η επιθυμία της και το φως του φεγγαριού άρχισαν να ζωγραφίζουν εκείνο το αγόρι και δεν υπήρχε στα αλήθεια

Το φεγγάρι της απάντησε με τα λόγια του αγοριού
«Αληθινός είμαι είπε το αγόρι» ακόμη και κάτω από το φως του φεγγαριού είμαι αληθινός ακόμη και από τόσο μακριά είμαι αληθινός ακόμη κι να σου φαίνεται απίστευτο έτσι είναι. Και μου αρέσουν πολύ τα αρμυρά φεγγαρίσια φιλιά»

«Ναι μάλλον έτσι είναι. Είναι αληθινός» είπε το κορίτσι και έκανε τη πρώτη βουτιά
Και έσταζε σταγόνες της θάλασσας που στο φως του φεγγαριού φαινόταν σα χρυσά κοσμήματα σε όλο το κορμί της σαν αληθινά χρυσά κοσμήματα

«Αν φιλήσεις μια μικρή σταγόνα πριν διανύσει όλο το σώμα και χαθεί στην άμμο θα έχεις διανύσει την απόσταση ανάμεσα στις χώρες μας» είπε το κορίτσι «Α ναι! μάλλον την πρόλαβες εσύ δεν ήσουν..Δίψασε λίγο η άμμος αλλά εσύ στα αλήθεια έφτασες εδώ. Σε ευχαριστώ που είσαι κι εκεί και εδώ και παντού» είπε το κορίτσι κι έλουσε το πρόσωπο της στο φως του φεγγαριού
«Μα κι εσύ με φίλησες και μου άρεσε» της απάντησε το αγόρι . Δεν ξέρω αν το φεγγάρι έχει αυτιά στα αλήθεια, αλλά εκείνη την ώρα το χαμόγελο του έφτανε μέχρι τα αυτιά και αυτό είναι αλήθεια.

«Ναι μέχρι και το φεγγάρι χαμογέλασε με τα παιχνίδια μας» είπε το κορίτσι.Το είδες.. Είμαι σίγουρη»

«Έχω καιρό να συγχρονιστώ τόσο τέλεια με φεγγάρι. Διέσχισα το φως το νερό και σε είδα» είπε το αγόρι. «Μήπως είμαστε λίγο μάγοι;»

Το φεγγάρι γεμίζει μόνο μια μέρα τον μήνα. Όλες τις άλλες μέρες μεγαλώνει η μικραίνει.Έτσι είναι και η ζωή.

Την επόμενη φορά που θα δείτε γεμάτο φεγγάρι και θα είστε κοντά στη θάλασσα κολυμπήστε στο μονοπάτι της αγάπης στο φωτεινό μονοπάτι που ζωγραφίζει το φεγγάρι πάνω στην επιδερμίδα της θάλασσας ,ζητείστε από το φεγγάρι να μιλήσει μαζί σας και όλα θα βγουν αληθινά