Μια σταγόνα φεγγαρίσια

Μπορεί μια σταγόνα να σβήσει τη δίψα και αν ναι τότε γιατί πίνουμε τόσο νερό και δεν ξεδιψάμε.Σε μια μακρινή χώρα ζούσε ένα κορίτσι που μιλούσε με το φεγγάρι. Τις μέρες που το φεγγάρι γέμιζε κατέβαινε στη θάλασσα και εκεί που εκείνο και καθρεφτίζονταν στο νερό το κορίτσι του έλεγε τις ιστορίες της
Όταν το φεγγάρι καθρεφτίζεται στη θάλασσα φτιάχνει ένα μεγάλο φωτεινό μονοπάτι. Πάνω του μπορείς να περπατήσεις χωρίς να χαθείς γιατί το φεγγάρι πάντα σε βλέπει με το φως του και οδηγεί το δρόμο σου. Αν μάλιστα μπεις στη θάλασσα, εκεί είναι που το φεγγάρι σε αγκαλιάζει και σου μιλάει μες τα μάτια, με αχτίδες πιο δυνατές και από του ήλιου. Έτσι φαίνονται μέσα στο σκοτάδι.
Αυτό το μονοπάτι που καθρεφτίζεται στην επιφάνεια της θάλασσας πολλοί το ονόμασαν μονοπάτι της αγάπης ,είτε γιατί αγαπηθήκαν με το φως και τις αντανακλάσεις του είτε γιατί νόμισαν ότι αγαπήθηκαν, επειδή το βλέμμα τους πλανήθηκε στο φως και στα παιχνίδια που έκανε το φεγγάρι πάνω στην επιδερμίδα της θάλασσας.

«Mε το φεγγάρι μιλήσαμε από χτες που το είδα να γεμίζει» είπε το κορίτσι στον αδελφό του και είπαμε κάτι λόγια πολύ όμορφα, και του έχω υποσχεθηκα σήμερα το βράδυ με τη γύμνια των αγγέλων, να διανύσω το φωτεινό μονοπάτι της αγάπης, εκείνο που χαράζει βράδια σαν κι αυτό το φεγγάρι, στην επιφάνεια της θάλασσας.

Σε μια άλλη χώρα ζούσε ένα αγόρι που κι αυτό μιλούσε με το φεγγάρι
Το φεγγάρι τότε σκέφτηκε αυτοί οι δύο μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό γιατί να μην τους βοηθήσω να μιλήσουν μαζί

Το αγόρι δεν ήξερε ότι υπήρχε κι άλλος άνθρωπος τόσο μακριά που του άρεσαν τα φεγγαρολόγια
«Για να υπάρχει τέτοιο κορίτσι θα είναι αγγελικό» σκέφτηκε και ρούφηξε με απόλαυση ένα ποτήρι γλυκό κρασί από αυτό έπιναν οι μεγάλοι άντρες όταν είχαν πολλά κέφια η όταν είχαν πολλές στεναχώριες.
«Στην υγειά της αγγελικής εκείνης ύπαρξης» είπε «που βρίσκεται τόσο μακριά»
«Στην υγειά του αγοριού» ευχήθηκε και το κορίτσι γιατί τώρα μπορούσε να ακούει ότι έλεγε το αγόρι μέσα από το φως του φεγγαριού
Το κορίτσι ήπιε θάλασσα στην υγειά του αγοριού και προσπάθησε να γράψει λέξεις πάνω στο φωτεινό μονοπάτι του φεγγαριού, εκεί στο δέρμα της θάλασσας που χρύσιζε.
Άλλες έμειναν και άλλες βούλιαξαν.

«Σαν τα κύματα που πάνε και έρχονται το ένα πάνω στο άλλο αγκάλιασε τις λέξεις που αφήνω πάνω τους και εμπιστεύσου τη συντροφιά τους» είπε το κορίτσι

«Σε λίγο θα κολυμπήσω στο μονοπάτι της αγάπης ..ξαναείπε το κορίτσι και ζήτησε από το φεγγάρι να ρωτήσει το αγόρι εάν είχε να της στείλει καμιά ευχή ..

«Να βγει αγνή και ποθητή από το νερό» είπε το αγόρι και παρακάλεσε το φεγγάρι να της στείλει μαζί και ένα φιλί

«Θα γίνει αυτό που ευχήθηκες» είπε το κορίτσι «πόσο κοντά όμως βρίσκεται ο πόθος στην αγνότητα» αναρωτήθηκε αλλά δεν ξέρει γιατί το ρώτησε αυτό και δεν ξέρει εάν περίμενε να πάρει απάντηση, αλλά το ρώτησε και παρακάλεσε και εκείνη το φεγγάρι να στείλει στο αγόρι εκεί μακριά ένα φιλί υγρό θαλασσινό με φεγγαρίσια γεύση.
Ξέρει το φεγγάρι από αυτά γιατί και άλλες φορές έχει κάνει τον αγγελιοφόρο και ξέρει ότι τα φιλιά αυτά, του παίρνουν κάτι από τη γεύση του και για αυτό τα λένε φεγγαρίσια

«Μα είναι αληθινό αυτό το αγόρι» ρώτησε το κορίτσι, όταν είχε αρχίσει να μπαίνει στη θάλασσα «η μήπως είναι μια οφθαλμαπάτη». Εννοούσε αυτό το περίεργο φαινόμενο που νομίζεις ότι βλέπεις κάτι ίσως επειδή πολύ το επιθυμείς αλλά δεν βρίσκεται εκεί στα αλήθεια μόνο η επιθυμία σου το κάνει ορατό ..Μήπως η επιθυμία της και το φως του φεγγαριού άρχισαν να ζωγραφίζουν εκείνο το αγόρι και δεν υπήρχε στα αλήθεια

Το φεγγάρι της απάντησε με τα λόγια του αγοριού
«Αληθινός είμαι είπε το αγόρι» ακόμη και κάτω από το φως του φεγγαριού είμαι αληθινός ακόμη και από τόσο μακριά είμαι αληθινός ακόμη κι να σου φαίνεται απίστευτο έτσι είναι. Και μου αρέσουν πολύ τα αρμυρά φεγγαρίσια φιλιά»

«Ναι μάλλον έτσι είναι. Είναι αληθινός» είπε το κορίτσι και έκανε τη πρώτη βουτιά
Και έσταζε σταγόνες της θάλασσας που στο φως του φεγγαριού φαινόταν σα χρυσά κοσμήματα σε όλο το κορμί της σαν αληθινά χρυσά κοσμήματα

«Αν φιλήσεις μια μικρή σταγόνα πριν διανύσει όλο το σώμα και χαθεί στην άμμο θα έχεις διανύσει την απόσταση ανάμεσα στις χώρες μας» είπε το κορίτσι «Α ναι! μάλλον την πρόλαβες εσύ δεν ήσουν..Δίψασε λίγο η άμμος αλλά εσύ στα αλήθεια έφτασες εδώ. Σε ευχαριστώ που είσαι κι εκεί και εδώ και παντού» είπε το κορίτσι κι έλουσε το πρόσωπο της στο φως του φεγγαριού
«Μα κι εσύ με φίλησες και μου άρεσε» της απάντησε το αγόρι . Δεν ξέρω αν το φεγγάρι έχει αυτιά στα αλήθεια, αλλά εκείνη την ώρα το χαμόγελο του έφτανε μέχρι τα αυτιά και αυτό είναι αλήθεια.

«Ναι μέχρι και το φεγγάρι χαμογέλασε με τα παιχνίδια μας» είπε το κορίτσι.Το είδες.. Είμαι σίγουρη»

«Έχω καιρό να συγχρονιστώ τόσο τέλεια με φεγγάρι. Διέσχισα το φως το νερό και σε είδα» είπε το αγόρι. «Μήπως είμαστε λίγο μάγοι;»

Το φεγγάρι γεμίζει μόνο μια μέρα τον μήνα. Όλες τις άλλες μέρες μεγαλώνει η μικραίνει.Έτσι είναι και η ζωή.

Την επόμενη φορά που θα δείτε γεμάτο φεγγάρι και θα είστε κοντά στη θάλασσα κολυμπήστε στο μονοπάτι της αγάπης στο φωτεινό μονοπάτι που ζωγραφίζει το φεγγάρι πάνω στην επιδερμίδα της θάλασσας ,ζητείστε από το φεγγάρι να μιλήσει μαζί σας και όλα θα βγουν αληθινά