Σήμερα το πρωί εκει που έπινα τον καφε μου και απολαμβανα το ατίθασο γιασεμί που εχει ταχθει να μας πάρει τα μυαλά με τη μυρωδιά του... και τα αγριοτριανταφυλλα μου πιο χρωματιστα απο ποτε....ξαφνικά πεταξαν στον ουρανο χρωματιστα μπαλόνια Δεν ειναι αυτα τα φτερα της λυτρωσης και της ελπίδας Τι λές κι εσυ που ξερεις απο αυτά;...
ο Θοδωρης Γκονης εγραφε Ας κοβουμε, ας φτιαχνουμε το μπουκετο από τον κηπο της ψυχης μας με τα αρωματα τις μυρωδιες
ο κηπος της ψυχης μας εκει ψηλα πεταει με χίλια χρώματα στο μυαλό μας και χίλια αρώματα
μην χανεσαι,μην χανεσαι ,ενα καραβι όνειρα εγώ σου χάρισα.. που λέει και το τραγούδι μας..εγω απόψε έφτασα στη Μπάνια Λούκα, μια μακρυνη η ίσως κοντινή χώρα ..Είναι νυχτα όμως τώρα..απο αύριο θα ξεκινήσω εξερευνηση...
4 σχόλια:
Τί ωραίος ο καφές στην βεράντα με τον πρώτο ήλιο της άνοιξης!!!
τι ωραίος πράγματι...
Απίθανο ποστ. Κι ο κόσμος σου όλος, ο γαλάζιος, να διαφαίνεται έτσι ανεπαισθητα, μέσα από το ποτήρι του νερού.
Μου είχες λείψει. Ευχομαι νασαι καλα. Φιλιά
καλη μου εσυ κι αν μου λειψες ωραια και σπαρακτικα τα δικα σου ποστ χαθηκαμε ο καθενας με το δικο του δορμο τον δικο του πονο χαθηκαμε
Δημοσίευση σχολίου