σε παρακαλω μην μου αφησεις το χερι..Ειμαι αγαπημενη

ημερολογιο μιας ξαφνικης κρισης πριν 20 ημερες μετα την προβα περπατησα απο τα Ιλισια ως τα Εξαρχεια εφτασα στο εστιατοριο καθως ετρωγα Σαββατο 4 το απογευμα χωρις να αντιληφθω αυτο που γραφουν τα βιβλια ως αυρα (εχει γραψει κεφαλαιο ο Ντοστογιεφσκι) δηλαδη την προ επιλεπτικη κριση ηρθε η κριση εντονη η οπως λενε οι γιατροι "γκραν μαλ" ακολουθησε η λιποθυμια Ο Νικος εκει ηταν κι ενας γενναιοδωρος κυριος τον καθοδηγει στις πρωτες βοηθειες Ενα τραυμα υπαρχει ακομη στο χερι του Νικου μια εντονη μελανια στο χερι του που απετρεψε εμενα να δαγκωσω τη γλωσσα μου Το ασθενοφορο Το Γενικο Κρατικο Δυο ωρες μετα φαινεται να συνερχομαι με ρωτουν το νουμερο ταυτοτητας μου το αφμ μου! και κατι αλλες ειδικες πληροφοριες Απαντω σωστα... απλα με χαλια αρθρωση.... φαινεται οτι εχουμε αποφυγει το εγκεφαλικο ακομη δεν ξερουμε ομως τιποτα ...Το φορειο με μεταφερει στο χαοτικο σκηνικο της εφημεριας... ολοι οι πονοι εκει μαζεμενοι.. κι εγω αναμεσα τους Ο Νικος διεκδικει τον δικο μου χρονο.. την δικη μου σειρα.. τον ακουω μεσα στη μεθη του Επανοτιν ( αντιεπιληπτικο) να διεκδικει να μαθουμε κατι για το τι μας συνεβει Ουτε μια στιγμη δεν βλεπω τα δακρυα του σχεδον δεν καταλαβαινω τον φοβο του Η μανα μου λεει ολο το βραδυ κρυβοταν σους διαδρομους, οταν του ερχοταν να κλαψει Με προστατευουν απο τον δικο τους φοβο
Ερχεται η Ευγενια "Φιλε θα τα καταφερουμε μου λεει" Ασχετο με αυτο που βλεπουν μου δινουν κουραγιο... Ενα γλυκο ξανθο κοριτσι διπλα που φροντιζει τη μανα της διασκεδαζει και αυτη τον φοβο μου" Ολα θα πανε καλα" με καθησυχαζει Ολο το βραδυ ζητω απο τη μανα μου να μη μου αφησει το χερι που ειναι με ορους αλλα της ζητω να μου το κρατα σε παρακαλω μην μου αφησεις το χερι Ολο το βραδυ δεν μου αφησε το χερι Το ξημερωμα βρεχει... ο Νικος γεματος σταγονες φτανει με το ασθενοφορο και με μεταφερουν σε αλλη κλινικη οπου θα μου κανουν αμεσα μαγνητικη "Βρεχει" μου λεει Νοιωθω τις σταγονες μολις βγαινω απο το νοσοκομειο Ακολουθουν η μαγνητικη, η βιοψια τα ευρηματα...οι δυσκολιες ..οι περιεργες προβλεψεις τα παρηγορητικα βλεμματα των φιλων τα τρυφερα εμεηλ του Χενρυ απο το Λονδινο αλλη...αναπαντεχη συναντηση κι αυτη..που να φανταζομουν οταν ειμασταν στο Αιγαιο.. Οι αγωνιες οι ενεργειες, η αποδοχη του ξαφνικου οι απανωτες ερευνες και οι αποφασεις
Εκει που οι φλεβες σου βαθεια μαβειες απο τα τσιμπιματα σου δειχνουν οτι δεν εχει αλλο... εκει ειναι που καταφερνεις να αποφασιζεις να δωσεις κι αλλο αιμα... αντιμετωπιζεις τον εαυτο.. κι οτι ως τωρα δεν τολμουσες... συστηνεσαι με τον εαυτο.... Συστηνεσαι μοναδικα με την αγαπη των εξαιρετικα δικων σου ανθρωπων
Λιγο πριν το χειρουργειο Ο Νικος κατι μου ψιθυρισε απο τη δικη μας γνωση, ο Πετρος βρεθηκε εκει εκεινο το σπουδαιο λεπτο με αγγιξε απλα και το βλεμμα του μου δωσε ολα τα κουραγια Η αναισθησιολογος με καθησυχασε και με βυθησε τοσο γλυκα στον υπνο ετσι ο πονος εγραψε λιγοτερο
Περασαν δεκαπεντε μερες πολυς χρονος με τους δικους μου να κανουν βαρδιες και να παρατηρουν καθε μου κινηση Ευλογημενη απο την τρυφερη τους παρουσια Δεν καταλαβα πως περασαν οι μερες ουτε μπορω να ανακαλεσω τωρα καθε μια σημαντικη στιγμη και ησαν πολλες
Τη μερα που εγραψα τις αφιερωσεις στους νοσοκομους και τους γιατρους και καποιοι μου εδειξαν της συγκινηση τους Παραμυθια της αγαπης και της ελπιδας Που να ξερα πως θα επιαναν τοπο αυτα τα βιβλια 3 χρονια πριν που το γραφα.. Μολις βγηκαμε απο το νοσοκομειο πηγαμε στη θαλασσα Ολα τα χρωματα μου φαινοταν ζωντανα εντονα αλλα και συνεχως αναρωτιομουν μα ετσι ησαν και πριν; Και σημερα 20 μερες μετα ολα τα χρωματα μου φαινονταιακομη πιο λαμπερα Κοιμαμαι πολυ τα φαρμακα καταστελλουν πολλες λειτουργιες Δεν αντεχω να μιλαω οταν βρισκω δυναμη γραφω να θυμηθω να μην ξεχασω την εμπειρια και οτι μου μαθαινει μα πο πολυ να μην ξεχασω το χρωμα στα ματια των δικων μου τοσο βαθεια αποδοχη τοσο μεγαλη συγχωρεση τοσο ευλογημενη αγαπη
Δεν ξερω τι εκανα τοσο καιρο για να τα αξιζω αυτα... αρκετα λαθη σιγουρα..ισως καποια σωστα.... παντως τωρα σε αυτη τη δυσκολη στιγμη απολαμβανω την ευλογια να αγαπιεσαι τοσο αδιαπραγματευτα και υμνω και προσευχομαι και ευχαριστω και κοιμαμαι βαθεια ομορφα και ολα μα ολα τα χρωματα ειναι για μενα καινουργια ισως να ησαν παντα ετσι και να μην στεκομουν να τα δω οπως τους αξιζε ισως οι ανθρωποι να ησαν παντα ετσι και να μην στεκομουν στα χαδια τους οπως τους αξιζε Τα ευχαριστω ειναι πολλα.. θα ερθει ο καιρος να τα μοιραστουμε απο κοντα οταν θα περπαταμε στα τοπια οπου ολα τα χρωμα θα ειναι παλι ζωγραφισμενα με τα παιδικα μας πινελλα της μεγαλης μας αγαπης Παω να ονειρευτω χαιρετω το φεγγαρι και τη μοναδικη λαμψη που δινει στα προσωπα των αγαπημενων Ειμαι αγαπημενη..και σημερα εβρεξε ..και τωρα λιγο δακρυσα που γραφα αυτα ... πισω απο τη βροχη πασχιζει η ανοιξη να ανθισει να δικα της φετινα μοναδικα χρωματα Η τριανταφυλλια μου σφυζει απο υπεροχα πορτοκαλια τριανταφυλλα Ειμαστε ευλογημενοι