"Είμαστε πολλοι" σου είπα χτες γιατρε
"Είναι πολλοί οι άνθρωποι που αρρωσταίνουν" είπες
Ο κ. Μ.ντυμένος με τη μπλε ποδιά του περιμένει να μπει πριν από έμενα
Σε ακόλουθει με υγρό βλέμμα καθώς περνάς μπροστά μας
«Είναι πολύ καλός άνθρωπος" λέει
«Είμαστε τυχεροί μες την ατυχία μας» του λέω
Δεν ξέρω αν με άκουσε η απλά συναίνεσε, η αν έστρεψε το πρόσωπο του για να κρύψει το ακόμη πιο υγρό του βλέμμα, καθώς σε κοίταζε να κατεβαίνεις τον διάδρομο
ελθέ και σκήνωσον εν ημίν, και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος
come and abide in us, and cleanse us from every blemish.
λέει η πρωινή προσευχή μια παρακκλιση
άλλοι ερμηνεύουν τις κοιλίδες ως αμαρτίες μα να που ως κοιλίδες εμφανίζονται οι επισκέπτες της ασθένειας μας κι εσύ, εσείς εδώ με τα τρυφερά σας χέρια της επιστήμης μα και της ψυχής έρχεστε να μας καθαρίσετε από αυτές
μα και τι παράκληση αυτή της απόλυτης παράδοσης που κάνει το βλέμμα και την ψύχη να υγραίνει εκείνη που καλεί να κατασκηνώσεις μέσα σε όλους αυτούς που αρρωσταίνουν
η απόλυτη παράδοση κι εμπιστοσύνη
που μόνο η πιστή μπορεί να θρέψει
τίποτα δεν γίνεται τόσο απόλυτο αν δεν υπάρχει αυτή η πίστη και η εμπιστοσύνη
και με αυτή
θα τα καταφέρουμε γιατί έτσι αυτή η περιπέτεια στέφεται από το υπέροχο δώρο της συνεργασίας
Προχθές η Β. μου έπιασε τα χέρια φεύγοντας «είμαι εδώ σε ακούω και σε βλέπω» λέει όπως λέει κάθε μέρα
Ναι έτσι είναι, έρχεστε και κατοικείτε μέσα μας έπιασα τα χέρια της και αυθαίρετα με το ένστικτο της συνεργασίας της είπα «άσε με να στα ζεστάνω είναι κρύα τα χέρια σου» με άφησε
«Ναι λέει είναι συνήθως κρύα»
Ήταν ένα αυθαίρετο χάδι μα ένα χάδι αληθινό όπως τόσο κυριολεκτεί αυτή η παράκληση
ελθέ και σκήνωσον εν ημίν
εδώ σε αυτή την ιερή συνεργασία η εμπιστοσύνη μας δίνει το δώρο τέτοιων λυτρωτικών χαδιών, το απολυτό δώρο
τι ευλογία
ναι είμαστε τυχεροί μες την ατυχία μας και είναι σχεδόν αδύνατον να μην υγραίνουν τα μάτια όταν το συνειδητοποιείς αυτό
κι τούτα τα δάκρυα είναι ευλογημένα με τα δώρα της τόσο σπάνιας συνύπαρξης
σας ευχαριστώ
3 σχόλια:
ΛΟΥΚΙΑ ΜΟΥ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΟΛΟ Κ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΕΙΜΑΙ
ευχαριστω καλε μου η καλη μου ανωνυμε οποιος και να εισαι..θησαυριζω τα λογια σου
Α!Ποσο κρατησε αυτή η σκέψη!Σαν Λερναια Υδρα μ'εχει κατασπαραξει με καθε κεφαλι της ξεχωριστα.Πενθιμη και πικρη σκεψη,σκεψη ενος γελωτοποιου που κλαιει,σκεψη ενος φιλοσοφου που στοχαζεται..Κοιτουσα την απεραντοσυνη,το χωρο,το απειρο,κι η ψυχη μου βυθιζοταν σ' αυτον τον ατέρμονα ορίζοντα.Υπηρξα χαρουμενος και γελαστός,αγαπουσα τη ζωη και τη μητερα μου,καημενη μητερα!Απο αυτη τη στιγμη έγινα τρελός.Παιδι,ονειρευτηκα τον ερωτα-νεαρος αντρας τη δοξα-άντρας,τον τάφο,αυτό το στερνό έρωτα όσων στερεψαν απο αγαπη....θλιβερη και παραξενη εποχη η δική μας,μεχρι ποιον ωκεανο θα κυλησει αραγε αυτος ο χειμαρρος του αδικου?
Δημοσίευση σχολίου