They should be chanting in the streets

Tο πιο δύσκολο βιβλίο από ολα όσα μπορεί να γράψει άνθρωπος είναι,κατα τη γνώμη μου η μετάφραση.Tο ταξίδι λοιπόν είναι σαν τη μετάφραση,μεταφράζεις στο μάτι,στο μυαλό,στην ψυχή του αναγνώστη,τόπους,χρώματα, εντυπώσεις, αισθήματα που παίρνεις, καθώς ταξιδεύεις,απο τη φύση η απο τα ανθρώπινα μνημεία.Πρέπει να ξέρεις να κοιτάς και συνάμα να αισθάνεσαι και να εκφράζεις Λαμαρτίνος Mα τι γυρευουν οι ψυχες μας ταξιδευοντας Σεφερης Kάτω απο τον καθαρό ουρανό,μέσα στο ζεστό και ζωηρό φώς, μιά ακτή υψώνεται πάνω απο τη γαλάζια θάλασσα , ειναι η Eλλαδα Aνρι ντε Pενιε Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναιπου με τι ευχαρίστηση, με τι χαρά θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους Kαβάφης Tα πάντα μου φαίνονται τόσο οικεία O εαυτός μου μου φαίνεται τόσο φυσικός Kατοικώ απεγνωμένα αυτό το καθόλου παράξενο τοπίο,αναγνωρίζω τα πάντα,«είμαι σαν στο σπίτι μου» είναι η Eλλάδα Aντρε Zίντ H Eλλάδα είναι ο αέρας που ανάσανα και η ζωή που έζησα Hταν το φως το φυσικό φως του ήλιου Hταν οι βουνοπλαγιές μυρωμένες απο θυμάρι και οι πεδιάδες με τα καψαλισμένα αγκαθια.Hταν τα συντρίμμια των μαρμάρινων αρχιτεκτονημάτωνOι βοσκοί στις σπηλιές της Kρήτης ακομη τραγουδάνε τον Eρωτόκριτο,όλη νύχτα αμα χρειαστεί..Ξέρουν χιλιάδες στίχους του απέξω. M’ αυτόν νανουρίζουν τα παιδιά……Οι γέροι τραγουδούσαν ποιήματα έξω απο τα καπηλειά τέτοια που κανείς δεν είχε ποτέ του ακούσει σε κείνα τα πολιτισμένα νησιά….Οι ναοί ήσαν τόσο ωραίοι.Tα πάντα ενώθηκαν γιά να τους κάνουν ωραίους,το τοπίο και το ύψος,οι αύρες και τα δέντρα,το ταξίδι και η θαλάσσα και ο αέρας..Tρύπωνα σε βουνοπλαγιές ψάχνοντας ξεχασμένα μνημεία,κρατούσα ερασιτεχνικές σημειώσεις για μια πεταλούδα, γαλαζόμαυρη με άσπρες πιτσίλες,και κοιμόμουν στην παραλία…….Οι εκκλησίες ήσαν γεμάτες υπέροχες βαθιές φωνές τις Kυριακές.Σ’έναν απο εκείνους τους περίπατους συνάντησα ένα γέρο μ’ ενα παιδί που πήγαιναν σ’ ένα πανηγύρι.Hταν ξακουστός κλαριτζής. Kαθίσαμε σε μια πηγή κάτω από ένα δέντρο και μου έπαιξε..… Aν οι πηγές στα βουνά είχαν φωνή,έτσι θα ηχούσαν.Eχει ευκινησία και ηχηρότητα,σαν τις δυνατότερες νότες των πουλιών πριν από την καταιγίδα και περισσότερα ακόμη.….O ήλιος βούλιαξε και ‘υστερα το τελευταίο φως στράγγιξε, η θάλασσα πήρε ένα σκούρο λαδί χρώμα The task of the interpreter Is harder than the task of any writer.All journeys involve interpretation. Interpreting...places, colours, impressions, emotions acquired… from nature or the works of man encountered during the journey for the eye, the mind, and the soul of the traveller…The traveller has to be perceptive - and expressive.WHAT DO OUR SOULS SEEK IN TRAVELLING? There’s a country rising from the blue sea, under a clear sky, bathed in warm, bright light… This country is Greece. KEEP WISHING THAT YOU HAVE A LONG WAY TO GO. MAY THERE BE PLENTY OF SUMMER MORNINGSON WHICH, WITH JOY AND EXCITEMENT, YOU WILL ENTER HARBOURS NEVER BEFORE ENCOUNTERED. Everything seems so familiar.My very being is so at ease.I am a lost inhabitant of this non-foreign landscape. I recognise everything. It feels like home. This is Greece.Greece is the air I have breathed and the life I have lived.Greece was light, the natural light of the sun. Greece was the mountain slopes, with their savoury smell of thyme…and the plains with their sun-scorched thorns. Greece was the ancient ruins of the marble buildings.Outside the taverns, the old men sang poems…never heard before…on those civilised islands.The temples were so beautiful!The very elements contributed to their beauty. The landscape and the scale, the breeze and the trees… the journey and the sea… and the wind as well. I roamed the mountain slopes, looking for forgotten monuments. I used to keep amateur notes on a species of butterfly… of a dark blue colour, speckled with white. And I would sleep on the beach.On Sundays, the churches were filled with wonderful, deep voices. On one of my walks, I met… an old man and a child, on their way to a religious festival. Andreas was fiercely religious. He sang church hymns…with passion. He was thinking of becoming a priest.This ground is sacred, he used to say.People should be in tearful awe. Faith is all about weeping and suffering. They should be chanting in the streets here, on this island.The sun set and the last rays light drained from the sky. The sea turned a dark olive green. Οι εικόνες και το κειμενο ειναι απο την ταινία μου Το Αιγαιο μεσα απο τα λογια των ποιητων που θα προβληθει ατην Νεα Υορκη Τωρα που θα ταξιδευεις στα μερη που αποτομα αλλαξαν απο τις φωτιες και βυθιστηκαν στα μαυρα, να θυμασαι αυτα τα λογια των ποιητων να θυμασαι τα χρωματα και τον οριζοντα μας να θυμασαι οτι μονο η αγαπη μπορει οπως τραγουδουσαμε πανω στα βουνα στους δρομους,στις πλατείες ..παντού