τη γη στηριξτε με τα σωματα σας

Ένα μπαλέτο όπου η εικόνα και ο λόγος παίρνουν ένας ένας με τη σειρά του το ρόλο του κορυφαίου του χορού. Tο αφηρημένο και το ευαίσθητο, το σκληρό και το αισθησιακό, εμφανίζονται και αυτά το ένα μετά το άλλο, το ένα μέσα στο άλλο και στο τέλος ενώνονται.αποσπασματα του κειμενου απο την ταινια μου Κατα Μονας Ηδονες ..
Το όνειρο αναμετράται με τη μέθη Το κόλπο των παιδικών χρόνων, το πρώτο προσφιλές αμάρτημα Είναι ο τόπος όπου νοσταλγούμε τη χαμένη αθωότητα και την ανεξαρτησία μας
Φαντασίωση είναι η σκηνοθέτηση της επιθυμίας Η φαντασίωση αντικαθιστά την πραγματικότητα πράγμα που συνιστά παιδική στάση Οπου και να βρισκεσαι σκαβε βαθιά Κάτω είναι η πηγή Ασε τους σκοταδιστες να φωναζουν Το δερμα μου σκάει ,καθώς το φίδιΜεσα μου ποθεί, σαν να μην είχε Φάει αρκετή γη , να σβήσει τη δίψα του Με πιότερη γη Ναι η απολαυση μου θελει να τέρψει Καθε απόλαυση θέλει να τέρψει Θέλετε να κοψετε τα τριανταφυλλα μου .........

Πρέπει να σκύψετε και να χώσετε τις μύτες σας μέσα στα βράχια και τους βατους και μη φοβάστε τις πληγές Γιατι η απολαυση μου αγαπάει τα χωρατα Γιατι η απολαυση μου αγαπάει τις κατεργαριές Έλατε να κόψετε τα τριανταφυλλα μου Ναι ξερω απο που ερχομαι Αχορταγος σαν φλογα Καιγομαι και τρωω τον εαυτο μου Οτι πιανω γινεται φως οτι αφηνω ειναι σταχτη Φλογα ειμαι σίγουρα Το ονειρο αναμετραται με τη μεθη καθως η αρχη της εξατομικευσης απορροφαται απο το Εν. Αλυτη συγκρουση αναμεσα σ ενα εγω που δονειται απο βουληση και μιας γλωσσας αδυναμης να αποκαλυψει το βαθυτερο νοημα της μουσικης ... Ο χορος μυει τον ανυποψιαστο κόσμο στα ατελευτητα διονυσιακα παιχνιδια..Η μεγαλυτερη ισχυς ειναι η αυτοδύναμη και προδινεται μονάχα απο την ευκαμψία και την περίσσια της κινησης Καποτε θα ειναι καθε σωμα ενα σωμα σε ουρανιο αιμα θα πλέκει το μακαριστο ζευγαρι Τη γη κρατηστε με τα σωματα σας Επηγαινε και ερχοταν Το όρος εριγούσε Η τυφλη και απολυτη φυση των επιθυμιων των ενεργειων Εμαθα να περπατω μονος μου και απο εκει και περα τρεχω Εμαθα να πετω για να προχωρήσω και απο τοτε δεν θέλω να με σπρωχνει κανένας.Τωρα ειμαι αναλαφρος ,τώρα πετάω τωρα με βλέπω βλέπω τον εαυτό μου απο επάνω μεσα απο εμενα είναι τωρα ο θεος χορευτης Μόνο ο Διόνυσος βασιλευει Τα υπόλοιπα δεν είναι παρα μακιγιάζ..

τα πιο κατω ειναι αποσπασματα απο ενα κειμενο του φιλου Ο ….Ο έρωτας είναι η τέχνη της επιβίωσης… Και η συνείδηση της μυστικής του καταγωγής από τα πιο ηδονικά σπαράγματα της ύπαρξής μας δεν είναι μια πράξη ενοχική μα η κατάδυση στο βάθος του ίδιου του εαυτού μας εκεί που τα νερά που τρέχουν είναι καθάρια σαν το κρύσταλλο κι ο πλάστης συναντά τη μυστική του ώρα, τότε που ο κόσμος είχε ακόμη την αθωότητα που κατοικεί στο βλέμμα ενός μικρού παιδιού… Κοντά στο αστείρευτο βίωμα της κατά μόνας οριακής απόλαυσης που μόνο εκείνοι που ένιωσαν βαθιά τις πιο παράφορες και συνάμα «ιερές» εκδοχές της με τα συναπάντηματά τους με τον άλλο σε ένα «ντύμα» κοινό και διάφανο -μακριά από την εμπειρία του φθαρτού συμβιβασμού και της ανέραστης συναλλαγής των καθημερινών συμβάσεων- δεν είναι τυχαίο διόλου, πως μόνο η ποίηση μπορεί να σταθεί γιατί εκείνη έχει τη δύναμη να ανατρέπει και να επαναθεμελιώνει το ίδιο το τοπίο της ύπαρξης μας… Στη σπαρακτική κραυγή της ανθρώπινης θνητότητας μόνο ο έρωτας και το προσωπικό παραμύθι της απόλαυσης που απελευθερώνει τους χυμούς και κλέβει λίγο από το γάλα των αστερισμών και τη σκόνη της αιωνιότητας μπορεί να συνθέσει την πιο εύηχους και καμιά φορά μονόηχους φθόγγους μιας μυστικής σουίτας που σιγοψιθυρίζει σχεδόν και δοξολογεί την ευλογία της μοναχικής καταγωγής μας…«Να στηρίξουμε τον κόσμο με τα σώματά μας» και να τρυγούμε το άνθισμα τους σαν τον κυματισμό της θάλασσας που πάντα είναι εκεί να συντονίζει το βλέμμα μας με τις δονήσεις του μυαλού και τη διήγηση της ανθρώπινης κατάστασης …Η τέχνη θέτει εν έργω την α-λήθεια των όντων.. ξανά και ξανά γονιμοποιεί και δοξάζει χωρίς φραγμούς και νοηματικές ακροστιχίδες την πιο κοινή και όμως για πολλούς αφανέρωτη χώρα της ανθρώπινης απόλαυσης και της ηδονικής της κατοίκησης….

see the film with english subtitles the film in Greek at http://luciarikaki.blogspot.com/2007/11/blog-post_14.html