Πηγα στην εκθεση ΣΙΩΠΗ της Ε.Τσαντιλα και μου αρεσε. Ξαπλωσα σε ενα στρωμα που ειχε μπροστα στο βιντεο με τη γρια γυναικα που παρατηρει ακουει ηχους και που και που πινει ενα ποτηρι νερο. Παρατηρουσα κι εγω σιωπηλα τους θεατες που κατευθυνονταν βιαστικα στο κυλινδρικο σημειο απο οπου ερχονταν οι δυνατοι ηχοι προσπερνωντας τη τεραστια εικονα της γριας γυναικας ,αψηφοντας το σχολιο της.Τους φωτογραφησ
α..
λεει η παρουσιαση της εκθεσης ...Ενα παιχνιδι στο χωροχρόνο Αυτο που γεννιεται μεσα απο 2 βιντεο μια ηχητικη μπαντα και τον συνδυασμο χωρου αρχιτεκτονικης αντικειμενων ειναι ουσιαστικα μεταξυ των δυο πρωταγωνιστων η καταρρευση της επικοινωνιας, μια ολίσθηση,μια χρονικη στρεβλωση,ενα σημειο μη επιστροφης και ωστόσο χωρις καθορισμένο μελλον..Η σιωπη της Ευανθιας Τσαντιλα κρυβει μεσα της ενα εκκωφαντικο ηχο και τελικα αναδυεται ξανα προτεινοντας ενα νεο εργο και εξαγνισμενο απο το ερεισμα του, ενα εργο που εχει κατορθωσει να κανει ενα μικρο βηματακι προς τη λυτρωση.Το σαστισμα που νοιωθει καποιος οταν τριγυρνα στο σπίτι, την αισθηση οτι κανει κυκλους καθως ειναι εγκλωβισμενος αναμεσα στους τοιχους.
Πως να χτισει κανεις χρονο; Αυτο που δεν εχει ειπωθει βρισκεται ωστοσο μεσα στη γλωσσα.Αυτο που δεν μπορει να εμφανιστει αφηνει πισω του ιχνη.Απο αυτα τα στοιχεια που απουσιαζουν ισως εμφανιστει τελικα ενας χωρος και ισως καταφερουμε να τον αντιληφθουμε.
Η εκθεση διαρκει ως 30 Νοεμβριου στο Μουσειο Συγχρονης Τεχνης Θεσσαλονικης Αποθηκη Β1 h
ttp://artnews.info/evanthiatsantila .............και μια σημειωση για τη μεγαλη ηλικία με αφορμη ενα περιστατικο που ειδα Χθες.Χθες εβρεχε εβρεχε πολυ Φαγαμε μη τη Λελα στο Κρικελλα και καθως φευγαμε ενα μεγαλος κυριος με μπαστουνι προσπαθουσε να μπει στην εισοδο.Ειμαι ο Καλδάρας μας ειπε ειναι μεσα στο αφεντικο; Του ειπαμε οτι ειμαστε πελατες Επεμενε στην αναζητηση του αφεντικου.Τον βοηθησαμε να μπει μεσα.Εχω τον μπουζουκτζη στη Μερσεντες ειπε στον μαιτρ και θελω να ερθουμε να κανουμε λιγο κεφι δενθελω λεφτα μονο να κανουμε λιγο κεφι Επαιζε στο παιο σας μαγαζι ειμαι ο Καλδαρας.Ρωτησε το αφεντικο σου.Το αφεντικο δεν αφηνει αποφανθηκε ο μαιτρ Ο Κυριος στηριχθηκε με κοπο στο μπαστουνι του διεσχισε το δρομο με τη βροχη και μπηκε σε μια λευκη Μερσεντες που οντως τον περιμενε ο μπουζουκτσης ισως να πανε σε αλλο μαγαζι να προσπαθησουν να κανουν λιγο κεφι ετσι χωρις λεφτα..
Ολο το βραδυ εβρεχε και ισως ολο το βραδυ ο κυριος με τον φιλο του να εψαχναν ενα μαγαζι να τους δεχτει ισως να τους κερασει κατι να κανουν λιγο κεφι.Μια φορα θυμαμαι μου μιλουσες τωρα σιωπη...
Πηγα στην εκθεση ΣΙΩΠΗ της Ε.Τσαντιλα και μου αρεσε. Ξαπλωσα σε ενα στρωμα που ειχε μπροστα στο βιντεο με τη γρια γυναικα που παρατηρει ακουει ηχους και που και που πινει ενα ποτηρι νερο. Παρατηρουσα κι εγω σιωπηλα τους θεατες που κατευθυνονταν βιαστικα στο κυλινδρικο σημειο απο οπου ερχονταν οι δυνατοι ηχοι προσπερνωντας τη τεραστια εικονα της γριας γυναικας ,αψηφοντας το σχολιο της.Τους φωτογραφησ
α.. λεει η παρουσιαση της εκθεσης ...Ενα παιχνιδι στο χωροχρόνο Αυτο που γεννιεται μεσα απο 2 βιντεο μια ηχητικη μπαντα και τον συνδυασμο χωρου αρχιτεκτονικης αντικειμενων ειναι ουσιαστικα μεταξυ των δυο πρωταγωνιστων η καταρρευση της επικοινωνιας, μια ολίσθηση,μια χρονικη στρεβλωση,ενα σημειο μη επιστροφης και ωστόσο χωρις καθορισμένο μελλον..Η σιωπη της Ευανθιας Τσαντιλα κρυβει μεσα της ενα εκκωφαντικο ηχο και τελικα αναδυεται ξανα προτεινοντας ενα νεο εργο και εξαγνισμενο απο το ερεισμα του, ενα εργο που εχει κατορθωσει να κανει ενα μικρο βηματακι προς τη λυτρωση.Το σαστισμα που νοιωθει καποιος οταν τριγυρνα στο σπίτι, την αισθηση οτι κανει κυκλους καθως ειναι εγκλωβισμενος αναμεσα στους τοιχους.Πως να χτισει κανεις χρονο; Αυτο που δεν εχει ειπωθει βρισκεται ωστοσο μεσα στη γλωσσα.Αυτο που δεν μπορει να εμφανιστει αφηνει πισω του ιχνη.Απο αυτα τα στοιχεια που απουσιαζουν ισως εμφανιστει τελικα ενας χωρος και ισως καταφερουμε να τον αντιληφθουμε. Η εκθεση διαρκει ως 30 Νοεμβριου στο Μουσειο Συγχρονης Τεχνης Θεσσαλονικης Αποθηκη Β1 h
ttp://artnews.info/evanthiatsantila .............και μια σημειωση για τη μεγαλη ηλικία με αφορμη ενα περιστατικο που ειδα Χθες.Χθες εβρεχε εβρεχε πολυ Φαγαμε μη τη Λελα στο Κρικελλα και καθως φευγαμε ενα μεγαλος κυριος με μπαστουνι προσπαθουσε να μπει στην εισοδο.Ειμαι ο Καλδάρας μας ειπε ειναι μεσα στο αφεντικο; Του ειπαμε οτι ειμαστε πελατες Επεμενε στην αναζητηση του αφεντικου.Τον βοηθησαμε να μπει μεσα.Εχω τον μπουζουκτζη στη Μερσεντες ειπε στον μαιτρ και θελω να ερθουμε να κανουμε λιγο κεφι δενθελω λεφτα μονο να κανουμε λιγο κεφι Επαιζε στο παιο σας μαγαζι ειμαι ο Καλδαρας.Ρωτησε το αφεντικο σου.Το αφεντικο δεν αφηνει αποφανθηκε ο μαιτρ Ο Κυριος στηριχθηκε με κοπο στο μπαστουνι του διεσχισε το δρομο με τη βροχη και μπηκε σε μια λευκη Μερσεντες που οντως τον περιμενε ο μπουζουκτσης ισως να πανε σε αλλο μαγαζι να προσπαθησουν να κανουν λιγο κεφι ετσι χωρις λεφτα.. Ολο το βραδυ εβρεχε και ισως ολο το βραδυ ο κυριος με τον φιλο του να εψαχναν ενα μαγαζι να τους δεχτει ισως να τους κερασει κατι να κανουν λιγο κεφι.Μια φορα θυμαμαι μου μιλουσες τωρα σιωπη...
6 σχόλια:
Σούπερ. Αξίζει να διαβάσει κανείς παράλληλα με την δημιουργία της Τσαντίλα το εξαιρετικό δοκίμιο της Susan Sontag "Η Αισθητική της Σιωπής" (δυσεύρετο σήμερα, είχε κυκλοφορήσει μεταφρασμένο από την ποιήτρια Νανά Ησαϊα, στις εκδόσεις Τραμ).
efxaristoume deontos gia to tip Will look it up
Αν ανεβώ θα πάω να την δώ...
ενδιαφέρον φαίνεται...
καληνύχτα στην Σαλονίκη....
ok ευπροσδεκτος και στο γλεντι μας μετα.. Καληνυχτα και στις αλλες πολεις..
ο Καλδαρας... θλιβερη σκηνη η περιγραφη σου...
η σιωπη....Υπαρχουν πολλες σιωπες. Απολυτη.Οδυνηρη.Διστακτικη.Εκνευριστικη.
Τρομακτικη.Νεκρικη.Εκκωφαντικη.
Επικινδυνη.Αμηχανη.
Η σιωπη που επωαζει.Που κατευναζει.Που θρεφει.Που δυναμωνει.Ξεκουφαινει.Αρρωσταινει.
Εκδικειται.Απογειωνει.Βυθιζει.
Η σιωπη του εγκεφαλου.Της ψυχης.Η σιωπη του καρκινοπαθους που του κοψανε τη γλωσσα.Η σιωπη του διμηνου εμβρυου που κατρακυλα στο σωληνα της αναρροφησης.Η σιωπη στα ματια των κοριτσιων απο τα στρατοπεδα βιασμων στο Κοσοβο και αλλου.
Η σιωπη ενος γραμματος.Ενος βιβλιου που δεν εχει κατι να πει.Η σιωπη των παρενθετικων (...).
Η κραυγαλεα σιωπη στην 'Κραυγη' του Μουνκ.Η απελπισμενη σιωπη του γυμνου κοριτσιου στο Βιετναμ. Η χειροτερη σιωπη:η ΕΝΟΧΗ σιωπη.
Τελικα η σιωπη ειναι χρυσος.
Ειναι?
(θαρχομαι στην Αιολου και θα παρακαλαω να λεω μερικα αστεια...ισως..οταν..)
αυτο ακριβως σκεφτηκα εκεινη την ωρα να του πω να ερθει στην Αιολου να παιξει κατι να κανει το κεφι οπως αυτος το φανταζεται κι ας μην γελασουν απλα να παιξει Εβρεχε πολυ ειχε ερθει το ταξι μας αυτος δυσκολευοταν να μεπι στη Μερσεντες εβρεχε πολυ και η φιλη μου ειπε ασε αλλη μερα αν θελησεις να τον βεςι θα τον βρεις Θα με φαει η ενοχη που ουτε καν το προτεινα.. Αν ερθει ομως θα τον ανεβασω μαζυ με τον μπουζουκτση να κανει κεφι γαι λιγα λεπτα τι εγινε δηλαδη.. γιατι να τον καταδικασουμε και αυτον στη σιωπη οπως τον εχει καταδικασει η αρθριτιδα ισως σε μαια δυσκολη κινηση με μπαστουνακι εκεινον που μεσουρανουσε στο κεφι οσο μπορει να θυμηθει ο ιδιος και κανενα γκαρσονι..δυστυχως Το γλεντι τςη ταινιας θα το κανουμε στο ιδιο εστιατοριο μεθαυριο μπορει να ξαναρθει τοτε θα τον καλεσουεμε εμεις να ερθει στο τραπεζι μας να κανει κεφι...
Δημοσίευση σχολίου