πουλιά στο πεντάγραμμο συνθετουν τη δικη τους μελωδια..

Κατοικω απεναντι από ένα παρκο το πρωι ξυπναω με τα πουλια το βραδυ κοιμαμαι με τα πουλια ολη τη μερα τα ακουω να σκαρωνουν μελωδιες με κεφι και οιστρο παιζουν παιχνιδι ποιος θα φτασει στη κορφη tου δεντρου πιο γρηγορα Μια μερα δυο πουλια διαλεξαν το μπαλκονι μου να κανουν ερωτα μεγαλη τιμη σκεφτηκα και τα χαζευα να χαιρονται αυτό το κομματι της ζωης
Σημερα διαλεξαν να σταθουν σε 5 καλωδια τηλεεπικοινωνιων κατι σαν πενταγραμμο μουσικο μια ομαδα από πουλια πηρε το καθενα τη θεση του και από εκει τραγουδουσε…. τι υπεροχο θεαμα Τι δωρο να βρισκεται η φυση τοσο κυριολεκτικα διπλα μας και να μιλαει για τις ισορροπίες
Μα τα δωρα ειναι εκει διπλα, απλα κανεις μια κινηση να τα πιασεις και μετα οφειλεις να τα μοιραστεις αλλιως εισαι μισός ανθρωπος και το θεικο ειναι παντου δiαχυτο αλλον για τον καθενα ειναι μια ενεργεια διαχυτη και ο καθενας την προσλαμβανει αναλογα με την αναγκη και τη δυναμη του
που βασιζεται ακριβως στο μοιρασμα σπουδαιο πραμα

These strange experiences tell us that our journeys are by no means random

well three weeks into treatment and am still discovering the endless colorful possibilities one play around with the MRI pictures one may say they are not meant for playing around
but generating joy in this whole process is important so there you are This time Bach takes the lead
and also praying is part of the healing and having faith to the wisdom accumulated in healing by so many people
i thank everybody for standing by so generously this is a great and invaluable help in not losing my courage ...A great blessing to have you around I treasure this
These strange experiences tell us that our journeys are by no means random...which fills even minor events with a sense of meaning and keeps us ever in wonder of what special or magical event may cross our paths next....When I feel out of balance, spirit alerts me to the changes I must make to restore my inner peace...

Και τον επερικυκλωσεν ωσαν αστραπή φως θειικον και τον εγεμισεν απο αγγαλιασιν αρρητον

Ορισμενα απογευματα πριν πλαγιασει ο ηλιος πηγαινω και ξαπλωνω κατω απο τα δεντρα πισω απο την εκκλησια του Αγιου Χαραλαμπους.... στο παρκο των Ιιλισιων Ξαπλωνω στο χωμα αναμεσα στα κουκουναρια και χαζευω πως κινουνται τα πευκα παραδομενα στο αερακι του εσπερινου...Οι τελευταιες ψαλμωδιες ακουγονται μεσα απο την εκκλησια .....ο ηλιος πριν φυγει ριχνει τις τελευταιες ακτινες του μεσα απο τα πευκα...λιγο πριν σκοτεινιασει ... εδω βασιλευει μια περιεργη γαληνη... αναπνεεις καλα η καρδια δεν ειναι βαρεια.... εισαι ευτυχισμενος που ζεις ..και θυμουμαι το κειμενο που διαβαζα προχτες στη Φιλοκαλια των νηπτικων...
...... Και τον επερικυκλωσεν ωσαν αστραπή φως θειικον και τον εγεμισεν απο αγγαλιασιν αρρητον οθεν κι ευχαριστωντας τον Θεον ειδε παλιν νεφελην φωτεινην οπου τον εσκεπασεν σε ολον η οποια ελεπτυνεν παντελώς το παχος του σαρκικου φρονήματος και του εχαρισεν κοντά εις τα αλλα και λόγον Σοφίας και γνώσεως..και επανω σις το υψος του ουρανου η φωτεινη νεφελη χωρις ειδος και μορφην εις της οποιας τα δεξια μερη εβλεπεν ω του θαυματος πως εστεκεν ο γεροντας του.. και εκοiταζεν εις εκεινον το θειον φως και το επαρακαλουσεν εξ ολης τη ψυχης του ευρισκομενος εκστατικος ωραν πολλην δεν εκαταλαμβανεν η με ο σωμα ητον, η χωρις το σωμα αφ ου δε εκεινο το φως εσυμαζωχθη κατ ολιγον, ολιγον τοτε εκαταλαβε και η καρδια του ηταν γεματη απο χαραν


ΟΛΕς ΟΙ ΦΩΤΟ ΤΟ ΛΙΝΚ
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.221065174594053.65272.100000717156214&l=72905fa672

παντα η θαλασσα ..A transoceanic conversation

καλή ευαίσθητη και ευφάνταστη η επικοινωνία.... αλλά πάντα επιθυμούμε μια συνάντηση με τον αλλον..και συχνά υπάρχει ένας ωκεανός ανάμεσα μας ... A transoceanic conversation between two characters via objects in a bottle.

μικρη εκδρομη με φως και Καρδιά με θέα

On the road again .. 40 days after heading for the sun

Ενα ποτήρι κσθαρό νερο, ενα βιβλιο για την ακτινοβολια στον κοσμο της παραδοσης των νηπτικων.. ο ηλιος που παει να πλαγιασει .. την συγκινηση ..μια ακομη ματια στη στιγμη της επικοινωνιας..ναι εχουμε πολλα πραγματα ακομη να κανουμε..ειναι αληθεια

η υπόσχεση της φύσης να ανθίζει χρωμα κι ευωδιες ειναι το θεμελιο της εμπιστοσύνης στη ζωή και στις αποχρώσεις της

Μετά τις μωβ μυρωδατες πασχαλιες οι λεβαντες πήραν τη σκυτάλη να γεμίσουν τις αυλές μωβ χρωμα και ευφροσυνες μυρωδιές η υπόσχεση της φύσης να ανθίζει χρωμα κι ευωδιες πιστή καθε χρονο τουτη την εποχη ..ειναι το θεμελιο της εμπιστοσύνης στη ζωή και στις αποχρώσεις της

Μια γλυκεία κοπέλα με πολύχρωμα ρούχα μου χαμογέλασε στην αίθουσα αναμονής Είναι εκεινη που με την ευφροσυνη παρουσία της με έπεισε να έρχομαι μονη μου στις θεραπειες Είναι μια πανέμορφη αισιόδοξη παρουσια..

Αιθουσα αναμονής ο πιο δύσκολος χώρος αυτής της εμπειρίας Πάντα φέρνω μαζί μου ένα βιβλίο αλλά ποτέ δεν έχω κουράριο να το διαβάσω Ο ένας βυθίζεται στο βλεμμα του άλλου με προσμονή κάτι να καταλάβει, κάπου να πιαστει να αντλησει μια ελπίδα

Ο καθένας χαμένος στη σκέψη του, αλλά όλα τα βλέμματα σε κάποιο μεταίχμιο συναντιούνται και χάνονται το ένα μέσα στο άλλο. Μονο αυτή κοπελλα αστραφτει με ένα πλατύ χαμόγελο που κάνει όλη τη θλίψη ήλιο και αισιοδοξια.Κινειται ομορφη μεσα στα πλουμιστά της χρώματα Κοιτάζει ψηλά

Άνω θρωσκω φως.. ΠΟΛΥ φως ..

Αποψε το βραδυ κοιμηθηκα με την ευγενική θεραπευτική λεβάντα, που το ονομα της καταφθάνει πάντα με την ιταλική της ρίζα.Lavare , ξεπλύνε μας..H μυρωδιά της από το μαξιλάρι ετοιμαζει τη γαλήνη για εναν υπεροχο ύπνο.

Στην ακρογιαλιά του μπλε αισθάνομαι ότι πλησιάζω κάθε φόρα που ανεβαίνω τη μικρή σκάλα είναι σαν να βάζω ήδη τα πόδια μου στη θάλασσα

Όταν ήμουν μικρή αγαπούσα πολύ το μπλε

Ήθελα όλα τα παιχνίδια μου να είναι μπλε, τα παπούτσια μου όλα

Όταν μου απομάκρυναν κάτι μπλε φώναζα «κεινο μπλε ομινο ομινο» δεν μπορούσα να προφέρω τη λέξη όμορφο μια λέξη μου έμελλε να με κατακτήσει μετά

Την πρώτη μέρα είδα με αγαλλίαση ότι οι ακτίνες λέιζερ είχαν μπλε χρώμα. Ενοιωσα την ομορφιά να αντικρίζεις κάτι οικείο είπα «αχ ωραία είμαστε σε περιβάλλον μπλε «

Η B. οταν μου εβαλε τη μασκα μου είπε σκέψου κάτι ομορφο μια παράλια

Υπάρχει μια παράλια ζωγραφια στο γραφείο σας κι εκείνη έχει αυτό το οικείο μπλε όμορφο χρώμα σε πολλες αποχρωσεις

Το απέραντο μπλε χάλι της θάλασσας βρισκεται εκει και μας περιμενει

Όταν βγήκα από το νοσοκομείο πήγαμε στη θάλασσα ήταν σαν να έβλεπα το μπλε της για πρώτη φόρα και αναρωτήθηκα «μα είχε πάντα τόσο όμορφο μπλε χρώμα;»

Τώρα εδώ παλεύουμε για τούτη την ομορφιά του μπλε

Να ξαναγυρίσει η απόλαυση της στη κάθε μέρα

Σας ευχαριστώ που με οδηγείτε πάλι βήμα να ανακαλύψω ξανά το υπέροχο μπλε χάλι της θάλασσας. Στην ακρογιαλιά του μπλε αισθάνομαι ότι πλησιάζω, κάθε φόρα που ανεβαίνω τη μικρή σκάλα για να ξαπλώσω στο μεταλλικό κρεβάτι της θεραπείας... είναι σαν να βάζω ήδη τα πόδια μου στη θάλασσα

Ευχαριστώ

είμαι εδώ σε ακούω και σε βλέπω..ελθέ και σκήνωσον εν ημίν

"Είμαστε πολλοι" σου είπα χτες γιατρε

"Είναι πολλοί οι άνθρωποι που αρρωσταίνουν" είπες

Ο κ. Μ.ντυμένος με τη μπλε ποδιά του περιμένει να μπει πριν από έμενα

Σε ακόλουθει με υγρό βλέμμα καθώς περνάς μπροστά μας

«Είναι πολύ καλός άνθρωπος" λέει

«Είμαστε τυχεροί μες την ατυχία μας» του λέω

Δεν ξέρω αν με άκουσε η απλά συναίνεσε, η αν έστρεψε το πρόσωπο του για να κρύψει το ακόμη πιο υγρό του βλέμμα, καθώς σε κοίταζε να κατεβαίνεις τον διάδρομο

ελθέ και σκήνωσον εν ημίν, και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος

come and abide in us, and cleanse us from every blemish.

λέει η πρωινή προσευχή μια παρακκλιση

άλλοι ερμηνεύουν τις κοιλίδες ως αμαρτίες μα να που ως κοιλίδες εμφανίζονται οι επισκέπτες της ασθένειας μας κι εσύ, εσείς εδώ με τα τρυφερά σας χέρια της επιστήμης μα και της ψυχής έρχεστε να μας καθαρίσετε από αυτές

μα και τι παράκληση αυτή της απόλυτης παράδοσης που κάνει το βλέμμα και την ψύχη να υγραίνει εκείνη που καλεί να κατασκηνώσεις μέσα σε όλους αυτούς που αρρωσταίνουν

η απόλυτη παράδοση κι εμπιστοσύνη

που μόνο η πιστή μπορεί να θρέψει

τίποτα δεν γίνεται τόσο απόλυτο αν δεν υπάρχει αυτή η πίστη και η εμπιστοσύνη

και με αυτή

θα τα καταφέρουμε γιατί έτσι αυτή η περιπέτεια στέφεται από το υπέροχο δώρο της συνεργασίας

Προχθές η Β. μου έπιασε τα χέρια φεύγοντας «είμαι εδώ σε ακούω και σε βλέπω» λέει όπως λέει κάθε μέρα

Ναι έτσι είναι, έρχεστε και κατοικείτε μέσα μας έπιασα τα χέρια της και αυθαίρετα με το ένστικτο της συνεργασίας της είπα «άσε με να στα ζεστάνω είναι κρύα τα χέρια σου» με άφησε

«Ναι λέει είναι συνήθως κρύα»

Ήταν ένα αυθαίρετο χάδι μα ένα χάδι αληθινό όπως τόσο κυριολεκτεί αυτή η παράκληση

ελθέ και σκήνωσον εν ημίν

εδώ σε αυτή την ιερή συνεργασία η εμπιστοσύνη μας δίνει το δώρο τέτοιων λυτρωτικών χαδιών, το απολυτό δώρο

τι ευλογία

ναι είμαστε τυχεροί μες την ατυχία μας και είναι σχεδόν αδύνατον να μην υγραίνουν τα μάτια όταν το συνειδητοποιείς αυτό

κι τούτα τα δάκρυα είναι ευλογημένα με τα δώρα της τόσο σπάνιας συνύπαρξης

σας ευχαριστώ