μια διαδρομη η ομολογια μια αλλη η συγκατοικηση μαζι της
μια αλλη η αλλη ανατολη
ολα τα φερουμε απο την κορφη ως τα νυχια
αλλοτε περηφανα κι αλλοτε βαρεια
αλλα τα φερουμε αλλοτε ως κοσμημα και αλλοτε ως τραυμα
να γραφεις κι ας ειναι και τους τοιχους
που δεν μπορει κανεις να αποφυγει γιατι ειναι σα μεγαλα χαρτια και στεκονται εκει αιωνια
καποτε πριν 2 χρονια εκεινο το πρωι εγραψα κατι που ηθελα να πω σε καποιον σε μια αλανα με μεγαλα γραμματα και λευκο σπρευ Δεν με συνελαβαν οποτε ζω αξιοπρεπως αναμεσα μας..φιλια φ. απο την ακρη ερχεται φως που και που το ξερεις καλα....
2 σχόλια:
Πολλά όμορφο κι αυτό το μπλογκ σας...
Συνέχισε να συνομιλείς με τα φεγγάρια στις παραλίες, θέλω πολύ να έρθω στα παραμύθια, θα το παλέψω...προς το παρόν καλό βράδυ και όνειρα παραμυθένια...!!!
πολυ ευχαριστω θα τα πουμε αρα συντομα
Δημοσίευση σχολίου