Πέμπτη 30 Απριλίου 2009

Λες να βρήκα κανένα κλειδί;

Μολις τέλειωσα τον Σκελετό
Δεν εκλαψα
Τα ματια μου είναι στεγνα από κουραση
Αλλα θυμηθηκα τη ζεστη αγκαλια που σε κανει να αλλαζεις χρωματα μεσα εξω
Την θυμηθηκα δηλαδη γιατι μολις χτες ηταν εδώ..Ησουν εδώ
Και σημερα που εβαλε κρυο
Δεν εισαι
Ευτυχως όμως που εισαι εκει
Και γλυτωσες από την ατυχια του αερα που αποφασισε μονος του να εκδραμει από το λαστιχο και ΜΠΟΥΜ
Σήμερα όλη μέρα πήγαινε να βρέξει και δεν έβρεξε
Το πρωί ζαβλακωμένη εχασα το δρομο δεν ακολούθησα τον δρόμο της επιστροφής που μου αρεσει κι επεσα πανω σε αυτοκίνητα και θορυβώδεις τύπους που έτρεχαν να προλαβουν
Κι εγω φορούσα μαύρα και ήμουν περίεργα βραδυνη μεσα στο πρωινό τοπίο των βιαστικων
Αργοτερα μεσα στη μερα αρχισα να βιάζομαι κι εγω

Υπαρχουν παιιδια που τους κοβουν τη θαλασσα στη μεση τη μπαζωνουν για να φτιαξουν δρομο
Αυτό το ονομαζουν προοδο και κεινα δεν ξερουν πια που να πλατσουρισουν τα δακρυα τους
Αφου η θαλασσα είναι πια μακρυα κι αναμεσα της περναει ο βιαστικος δρομος και χιλιαδες αυτοκινητα με περηφανα φουσκωμενα λαστιχα

Και εκεινα ξεφουσκωνουν τα πνευμονια τους
Ξεφυσανε το αχ τους γιατι τους πηραν μακρυα τη θαλασσα
«Καθε πετρα που πετανε για να μπαζωσουν στη θαλασσα είναι ένα μαχαιρι που το μπηγουν στην καρδια μας» ειπε ενα κοριτσι

Όταν επιασα να διαβασω το Σκελετο ακουγοταν ακομη στο μυαλο μου το μοιρολοι στο γκριζο ουρανο της Μαυρης θαλασσας
Σε εκεινο το τοπιο ειχε μολις αρχισει να βρεχει
Όταν τελειωσα τον Σκελετο βγηκα εξω να δω αν βρεχει
Η να δω ποιος φταιει που ξαφνικα κανει κρυο..
Κι εγω αγκαλιαζω τον εαυτο μου για να ζεσταθω
Αλλα δεν αλλαζω χρωματα
Παω για υπνο με ματια στεγνα από την κουραση
Προτιμω το κλαμα
Όταν ξεμυτανε τα δακρυα είναι ζεστα και οσο θλιμενα και να ναι
Είναι δακρυα
Ενώ αν δεν μπορεις να κλαψεις είναι σαν να σου χουν παρει μακρυα τη θαλασσα
Λες να βρήκα κανένα κλειδί;

4 σχόλια:

trying escape the truth είπε...

Το κείμενο σου είναι απίστευτα ζωντανό Το έχεις βρει το κλειδί σίγουρα
Καλώς σε βρήκα

5 pink flowers είπε...

σε ευχαριστω πολυ
ξερεις καμμια φορα ενω νομιζεις..η επιμενεις να νομιζεις οτι απευθυνεις τα λογια σου σε μια κατευθυνση..απο αλλη αναπαντεχη μερια σου ερχεται η ηχω τους..με θαλπωρη απροσμενη..σε ευχαριστω
βλεπω στο μπλογκ σου οτι εχουμε κοινους ιντερνετικους φιλους αρα καποια πραγματα δεν ειναι μονο συμπτωσεις

trying escape the truth είπε...

Συνήθως η κατεύθυνση που αναζητάς να σου τα πει ίσως δεν μπορεί ή δεν θέλει ή χίλια ακόμα "ή" ενώ οι αντικειμενικές κατευθύνσεις δεν διστάζουν.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο, σίγουρα

5 pink flowers είπε...

Ω ναι μαλλον ετσι ειναι τι νομοτελεια!!!! ΟΥΦ