Ηταν μια μερα τοσο παραξενη η σημερινη. Ξεκινησε με ηλιο ,συνεχιστηκε με πολυ θρηνο και ατυχιες απανωτες και μετα βρηκα το κουραγιο να μαζεψω δακρυα και οτι λογικη εχει απομεινει εδω και δυο χρονια και να κινησω για μια θαλασσα και να πω οτι εiχα να πω με πολυ πολυ αγαπη Και μετα ηρθε η σειρα σου και μιλησες και εσυ. Κι ως εκ θαυματος φαινεται ηταν η στιγμη να ειπωθουν και η στιγμη να ακουσθουν φαινεται και ξαφνικα σαν να βγηκε ηλιος και μεσα τη νυχτα.Χαιρομαι τοσο πολυ που εσπασε η σιωπη και μαλιστα ετσι τρυφερα και χρωματιστα και να φαινεται οτι ηρθε η ωρα οι σιωπες και οι δυσλεξιες και τα μισα λογια να αντικατασταθουν με εκεινα τα ωραια τα γεματα χρωματα και τα γεματα χαδια και τα χαδια να κατοικησουν εκει που ανηκουν περα απο τις οθονες.Αναρωτηθηκα αν πιανουν ολες αυτες οι προσευχες.Εγω παντως δεν ειχα ξαναδει παγώνια σε τοιχο εκκλησιας και πεταλουδες και πουλιά πολυχρωμα.Μα εγω ολα μπλε τα εβλεπα σαν να ειχε μπει μεσα η θάλασσα και παρεσυρε μουσικες και προσευχες
4 σχόλια:
πρώτη φορά επισκέπτομαι το μπλογκ σου.. και για να είμαι ειλικρινής το έκανα γιατί μου άρεσε το always the sea baby..! λατρεύω την θάλασσα, κάθε εποχή! έχει τόσα πολλά να μου πει που ορισμένες φορές δεν το αντέχω! δεν θα μπορούσα λοιπόν να μη κάνω κλικ πάνω στο "ονομα" σου, ευθύς αμέσως!!
και ομολογώ οτι το ποστ σου, μου άρεσε πολύ! χαίρομαι που η μέρα σου πήγε καλά!
εύχομαι αντίστοιχη συνέχεια..
είχε μπει...
σου είχε βρέξει και τα πόδια...
λίγο...
ίσα για να μην νιώθεις την στεριά...
@ kat σε ευχαριστω η θαλασσα ειναικαι η δικη μου εμμονη οπως φαινεται απο λο το μπλογκ η μερ απηγε καλα μετα απο κοπο θελουν πολυ δουλεια οι σχεσεις και αφοσιωση και πιστη και υπομονη αυτο το μαθαινουμε τοσο ανεξιτηλα καθε μερα
αχ καπετανιε αγαπημενε μετα απο ταξιδι μακρυνο ηρθες παλι στα λημερια μας να ακουμπησεις τα ωραια τρυφερα σου λογια λες να ειχε μπει ε ετσι νομιζω οτι ενοιωσα κι εγω και να με σηλωσε λες στην επιδερμιοδα της ισα να μην νοιωθω τη στερια και βαραινω ε? μακαρι να σαι καλα
Δημοσίευση σχολίου