Φιλώ τα χερια σου. Ειναι αδυνατον να μη με αγαπας οταν ο ιδρωτας σου ποτιζει καθε ιχνος της επιδερμιδας.Σε αγαπω γιατι δεν τολμησες να συναντησεις το βλεμμα μου οταν...προσφερα στη θεα του τα ποταμια μου..Επρεπε να μην ειχα ερθει ειπες...αλλα το χερι σου ελεγε αλλα..Επρεπε αν εισαι εδω παντα ειπα ..αλλα ας αλλαξουμε θεμα αφου σε βασανιζει..οχι τωρα δεν εχω καθαρο μυαλο να μιλησω για σχεδια ταινιες και αλλα οραματικα θα μιλησουμε για αυτο που βασανιζει εσενα και που μονο το χερι σου οταν ιδρωνει λεει την πασα αληθεια..λυπαμαι που το δωρο που σου πηρα το ειχες ηδη και δεν ειχαμε χρονο να το αλλαξουμε χαιρομαι που εχουμε το ιδιο γουστο.. Ξερεις ποσο ιδιο γουστο εχουμε..αυτο πρωτος εσυ το διαπιστωσες και απο τοτε τα δωρα δεν χωρανε να καλυψουν την επιθυμια.Σημερα ομως σε ενα σταθμο σε αεροδρομιο αλλης χωρας βρηκα κατι πραγματι σπανιο δεν θα το εχεις σιγουρα και πηρα το ιδιο και για μενα. Οτι εχεις εσυ να εχω κι εγω, για να μην μου λειπεις τοσο.Η φωτο ειναι απο το τοπιο που με τοσο βίαιη ομορφια με αποχαιρετησε και παλι πριν απο λιγες μερες Το τοπίο σου ξερει απο αποχαιρετισμους πιο καλα απο εσενα κατι ειναι και αυτο μου λειπεις εδω μακρυα και δεν ξερω ποιος ιδρωτας θα το πει με πιο σωστα λογια
6 σχόλια:
αναρώτηση: το βλέμμα που πιστεύουμε ή το αληθινό κοίταγμα; Το τοπίο, εξάλλου, παραμένει. Οπως και η ομορφιά, αλλά ετούτη περνάει γρήγορα στη λησμονιά...
χαμογελώ: κι εμένα κάτι μου θυμίζει το Βερολίνο σου. Ίσως τις μόνες μέρες που δεν υπήρχε σιωπή για εμένα. Και κάπως επιμένω να μαγεύομαι απο τις συμπτώσεις.. που κάτω απο τα λόγια σου, στο επόμενο σχόλιο η σιωπή εραγίστη. Κι έτσι μου ρχεται να πω ευχαριστώ σε σένα.
Ναι τα συνταγολόγια, άμα ξεθώριασαν, πάρε κόκκινο στυλό...
κι όλα γύρω σινεμά....
Κάτι έχει γίνει μ αυτό το βερολίνο, δεν εξηγείται αλλιώς
:)
και για τα ιδρωμένα χέρια εχω να πω, και για αυτα που αγοράζει κανείς εις διπλούν, αλλα ας μην.
δεν φτανει που με κυνηγουν κάποιες φράσεις σου...
με κυνηγάς και στα ξένα βλογ νομαδα! λολ
@nomad εισαι συντροφια ειναι αληθεια κι εσυ και καποιοι καλοι σου επισκεπτες γι αυτο μαλλον συναντιουνται οι τοποι μας και οι μνημες δεν εξηγειται αλλιως..η εξηγειται..παντως ειστε συντροφια ..εγω ξερεις σε εχω και στις αποσκευες καιπου καιπου ανατρεχω κι αυτο συντροφια ειναι..τι βασανα ειναι και τουτα που επιλεγουμε ενω οι πολεις οι θαλασσες ειναι τοσο φιλοξενα ομορφες και εμεις γιατι τοσο καρδοχτυπι εκει που αλλοτε μας ακουν κι αλλοτε οχι ..αδικο η εμμονη τρελλη και αγιατρευτη..αναζητω τη σοφια του νομαδα με το αποφθευγματικο υφος που ειναι γιατρικο ευχαριστω ουτως η αλλως
@sylfaen σπαραχτικο το σχολιο..το κουφαρι της.. θα σου γραψω σε εσενα μα τι ειναι αυτο? οταν υπαρχει τετοια αγαπη στο βαθος γιατι να μην τη ζουμε..τι ειναια υτο που δεν κατανοουμε η δεν αφηνουεμ τους αλλοςυ να κατανοησουν σε οτι κανουμε κι εγω ευχαριστω γαι τη συντορφια στις νομαδικες μα περιπλανησεις βρισκομαστε και αυτο ειναι κατι πολυτιμο..και καταλαβες οτι για αυτο και για πολλοςυ ακομη λογους που υποψιαζεσαι δεν ειμαι ξενο βλογκ αλλα απελπιστικα η σουπερ ελπιδοφορα συγγενικο!!!
Δημοσίευση σχολίου