Φοράς ζεστά ρούχα -ρωτάω- να μη μου κρυώνεις;Σε μαλακό -ρωτάω- κοιμάσαι στρώμα;Στην όψη -σε ρωτάω- έχεις φτιάξει χρώμα;Στα χάδια μου -αν θυμάσαι- αναδακρυώνεις;Να στείλεις γράμμα! Πες - μην σε λυπούνται;Να γράψεις κάτσε! Θάρρος μένει να καίει;Και γράψε μου: Τι κάνεις; Είναι όλα Ο.Κ.;Με σκέφτεσαι - ρωτάω σε-κάν;Πετιούνται απ΄το μυαλό μου τα ερωτήματα... Ω,τι θ΄απαντήσεις συ θαν το μαντέψω. του Μπρέχτ
Σε ειχε ρωτησει Ποιο χρωμα αγαπας ; Το λευκό ειπες Και το μπλε; ρωτησε παλι Το μπλέ ειναι η θαλασσα είναι το φόντο Μα το λευκο είναι ουδετερο.. ειπε Όχι το ασπρο δεν είναι ουδετερο είναι εξαγνιστικό νομίζω ειπες.. να λοιπον που ντυθηκαμε στα ασπρα εξαγνιστικα ο Βασιλης λεει... το λευκό ζωγραφίζεται όσο και ψιθυρίζεται μακρόσυρτα, βασανιστικά...λες για αυτο το βασανο; λες; αναρωτιεμαι και οι κοσμικες δυναμεις που υποσχονται και τα αλλα χρωματα; που να βρισκονται τωρα που τις χρειαζομαστε
Καλο ταξιδι χαρα μου να ξερες τι ομορφος ακουγοσουν απο το αυτοσχεδιο γραφειο σου σε ενα απο τα πιο ομορφα μερη αυτης της θαλασσας..χαρουμενα ομορφος..την αλλη φορα που θα πας να ερθω κι εγω..να κανεις ωραιες δουλειες εκει ..πολυ το αγαπησα αυτο το νησι και αν γερασουμε και με αγαπας ακομα εκει θελω να ζησω να αναπνεουμε αγρια ομροφια..α και εχω πραγματι ενα χειροποιητο καντηλι ασημενιο! Σιγα που δεν θα γιορταζαμε τωρα που μας επισκεφθηκαν τα χιονια ...να προσεχεις τα χιονια..να θυμάσαι τι ειδαμε εκεινη τη μερα που διαλεξες το τοπιο που εκοβε στη μεση εκεινη η βαρκα..να θυμασαι τι ειπαμε και απο που θα αρχισουμε να ξετυλιγουμε τις αληθειες σε αυτο το δευτερο κεφαλαιο που γραφουμε πανω σε κυματα, σε χιονια, στο λευκο που τοσο σου αρεσει... να θυμασαι και να ακουγεσαι παντα τοσο ομορφα χαρουμενος..ποσο σου εχει λειψει..τα χιονια ειναι το αναπαντεχο λευκο τοπιο που σε περιμενει να το ζωγραφισεις..τωρα που αρχισες παλι τα σχεδια..να συναντας το τρυφερο βλεμμα να το συναντας να το βλεπεις να μην το προσπερνας και να το συναντας παλι και παλι ακομη κι αν εκεινο δεν αντεχει τη ιδια τη δικη του τρυφεροτητα η ακομη κι αν δεν την γνωριζει.γεμισα τα ματια μου αυτο το διαφανο που λενε δακρυα και προσπαθουσα να δω στο καθρεφτη ποσο θα τα κραταγα στη κογχη τους πριν να πεσουν Αντεξαν πολυ...Ο καθενας σε κατι περιεργο παραδιδεται
Ηταν μια μερα τοσο παραξενη η σημερινη. Ξεκινησε με ηλιο ,συνεχιστηκε με πολυ θρηνο και ατυχιες απανωτες και μετα βρηκα το κουραγιο να μαζεψω δακρυα και οτι λογικη εχει απομεινει εδω και δυο χρονια και να κινησω για μια θαλασσα και να πω οτι εiχα να πω με πολυ πολυ αγαπη Και μετα ηρθε η σειρα σου και μιλησες και εσυ. Κι ως εκ θαυματος φαινεται ηταν η στιγμη να ειπωθουν και η στιγμη να ακουσθουν φαινεται και ξαφνικα σαν να βγηκε ηλιος και μεσα τη νυχτα.Χαιρομαι τοσο πολυ που εσπασε η σιωπη και μαλιστα ετσι τρυφερα και χρωματιστα και να φαινεται οτι ηρθε η ωρα οι σιωπες και οι δυσλεξιες και τα μισα λογια να αντικατασταθουν με εκεινα τα ωραια τα γεματα χρωματα και τα γεματα χαδια και τα χαδια να κατοικησουν εκει που ανηκουν περα απο τις οθονες.Αναρωτηθηκα αν πιανουν ολες αυτες οι προσευχες.Εγω παντως δεν ειχα ξαναδει παγώνια σε τοιχο εκκλησιας και πεταλουδες και πουλιά πολυχρωμα.Μα εγω ολα μπλε τα εβλεπα σαν να ειχε μπει μεσα η θάλασσα και παρεσυρε μουσικες και προσευχες
Φιλώ τα χερια σου. Ειναι αδυνατον να μη με αγαπας οταν ο ιδρωτας σου ποτιζει καθε ιχνος της επιδερμιδας.Σε αγαπω γιατι δεν τολμησες να συναντησεις το βλεμμα μου οταν...προσφερα στη θεα του τα ποταμια μου..Επρεπε να μην ειχα ερθει ειπες...αλλα το χερι σου ελεγε αλλα..Επρεπε αν εισαι εδω παντα ειπα ..αλλα ας αλλαξουμε θεμα αφου σε βασανιζει..οχι τωρα δεν εχω καθαρο μυαλο να μιλησω για σχεδια ταινιες και αλλα οραματικα θα μιλησουμε για αυτο που βασανιζει εσενα και που μονο το χερι σου οταν ιδρωνει λεει την πασα αληθεια..λυπαμαι που το δωρο που σου πηρα το ειχες ηδη και δεν ειχαμε χρονο να το αλλαξουμε χαιρομαι που εχουμε το ιδιο γουστο.. Ξερεις ποσο ιδιο γουστο εχουμε..αυτο πρωτος εσυ το διαπιστωσες και απο τοτε τα δωρα δεν χωρανε να καλυψουν την επιθυμια.Σημερα ομως σε ενα σταθμο σε αεροδρομιο αλλης χωρας βρηκα κατι πραγματι σπανιο δεν θα το εχεις σιγουρα και πηρα το ιδιο και για μενα. Οτι εχεις εσυ να εχω κι εγω, για να μην μου λειπεις τοσο.Η φωτο ειναι απο το τοπιο που με τοσο βίαιη ομορφια με αποχαιρετησε και παλι πριν απο λιγες μερες Το τοπίο σου ξερει απο αποχαιρετισμους πιο καλα απο εσενα κατι ειναι και αυτο 
