Σάββατο 4 Αυγούστου 2007

always the sea


dialogue
3/8/07 10:29μμ
The thread for departure is never voluntary,..beyond is that mirror where the quest is for another image,..a path leading us to our own story...light strips you naked . It is time to rediscover its source.. EACH CHOSES WITH CARE THE ONE WHO WILL AMAZE THEM.. ANAPΩTIEMAI..Each day born does it remind the sky of its promises? When and if reality is visible only to the hearts eye..earth is maybe ready for a rain of stars..
ΘYMAΣAI? to the sea I offer my glance... ΘYMAΣAI? waves are messengers of the horizon They dance on the shore,...NOMIZΩ OTI no one has ever sought to deny the horizon of its freedom. ΛEΣ H ZΩH NA liberates itself by discovering?

3/8/07 10:43 μμ
ΔEN ΞEPΩ. I HAVE NEVER BEEN SO ALONE AND SO COMPLETE! THE WAVES TAKE ME TO A FANTASTIC HORIZON UNKNOWN TO ME BEFORE... AND YET I AM READY AND OPEN TO REDISCOVER WHATEVER COMES ALONG... NYXTEPINO ΦIΛI AΠO EKEINON ΠOY OYTE O IΔIOΣ ΞEPEI ΠOY AKPIBΩΣ BPIΣKETAI... BUT THAT'S THE BEAUTY OF IT!

5 σχόλια:

djimDjim είπε...

Αυτά τα Πέντε Ροζ Λουλούδια γίνονται έρμαιο των κυμάτων. Ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο, μόνα, οδηγημένα από αμφίροπες δυνάμεις που τα χωρίζουν και τα ενώνουν. Μια φορά το χρόνο όμως, συναντιούνται εκεί που τα ρεύματα εξουδετερώνουν το ένα το άλλο. Αλλάζουν πέταλα μεταξύ τους και συνεχίζουν το ταξίδι τους.

Καμιά φορά, κάποιο από τα πέντε, έχει πέσει θύμα ενός "μ' αγαπά-δεν μ' αγαπά" και ντρέπεται να δει τα υπόλοιπα, έτσι μαδημένο που είναι.

Όμως, για δες, ένα άλλο φέρνει ένα πέταλο παραπάνω. Ένα μπλε πέταλο. Και ο αφρός των κυμάτων το ξεπλένει και το κάνει ροζ.

Τα Πέντε Ροζ Λουλούδια έχουν το δικό τους σύστημα αυτοίασης. Δεν πιάνει πάντα.

5 pink flowers είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
5 pink flowers είπε...

υπέροχο το ταξίδι σου πάνω στα κύματα, αν ντροπαλό ενίοτε..όμως τρυφερό..εγώ λέω..άμα πιάσει όμως το σύστημα ίασης των ροζ λουλουδιών ..είναι σαν τον προσωπικό σου άγγελο,αν τον βρεις
-θέλει προσπάθεια και εγρήγορση - δεν τον χάνεις πότε πιά... καλημέρα ΤζιμΤζιμ..να ταξιδευεις πάντα με ολα τα χρώματα με ολους τους καιρούς χωρις να σε νοιάζουν οι ντροπές και τα τραύματα γιατί όπως ΤΟΥ ειπα και προχτές KI AN TPAYMATA...ΘA TA ΓIATPEΨEI TO NEPO THΣ ΘAΛAΣΣAΣ, ΘA TA ΦΩTIΣEI ΓΛYKA TO ΦΩΣ TOY ΦEΓΓAPIOY..ΘA TA TPAΓOYΔHΣOYN TA KYMATA.. ΓIATI EIMAΣTE KI OI ΔYO MEΓAΛOI KAI ΘA EMΠIΣTEΥTOYME..
Ξέρεις πως συνεχίζει ο διάλογος σε αυτό το παραμύθι..ο ιππότης του παραμυθιού κρεμάει απ το παραθυρο του ενα φιλί εμπιστοσύνης και το στέλνει με τη παλάμη του μ'ενα φύσημα στο κορίτσι που βρίσκεται κάτω απ'το παραθυρο και μαδάει τα ροζ πέταλα..τώρα μάλλον δεν έχει απορία...Την αγαπά!!???

Ανώνυμος είπε...

does true love breathe in wild waters?
and if one is wild could he also be tender?
and could he offer love in return ?
does a wild landscape allow for love to flourish?
i love how pink flowers have the tendency to cure themeselves or they know they secret
what makes true love so distant?
why is it often elsewhere?
will he return? i want him wild and generous and wild again and generous in his wilderness

Ανώνυμος είπε...

Υπαρχουν γυναίκες που μοιάζουν με θάλασσες, άλλες που είναι σαν λίμνες ήρεμες και μερικές δροσερά ρυάκια.
Οι άντρες βουτάνε σε αυτές , χωρίς δεύτερη σκέψη , χωρίς δυσκολία.
Υπαρχουν, όμως και γυναίκες που δεν μοιάζουν , είναι ο ωκεανός .
Εκεί πλήσιάζουην μόνο άντρες γεροί , θαλασσοπόροι,που ξέρουν να εξερευνούν και να διαβάζουν χάρτες .
Που ξέρουν το μυστικό του νερού:Αν το σεβαστείς θα σε ταξιδέψει στην αρχή της ύπαρξης.Αν προσπαθήσεις να το εξουσιάσεις θα σε καταπιεί.
Οι δεύτεροι είθε να μείνουν μακριά από τα νερά μας !