Ενα μικρο καλοκαιρι ειναι παντα ευπροσδεκτο μεσα στον χειμωνα..αν και ο χειμωνας απο οτι φαινεται ακομη να επισκεφθει για τα καλα την Ελλάδα..Εστω εδω στις μακρυνες Ινδιες απολαμβανουμε τη θαλασσα οπως ολα τα παιδια..μια θαλασσα που χει αλλο χρωμα απο το δικο μας..αλλα ο οριζοντας της θαλασσας για ολους ιδιος ...κυνηγαει τον ηλιο τον αγκαλιαζει και καθε μερα αντε παλι απο την αρχη..Ο σαμανος προσευχεται να συμφωνησει ο ηλιος να ανατειλει και παλι αύριο..Καθε απογευμα προχωραω ξυπολητη σε αυτη τη τεραστια παραλια της Γκοα..Και οπως λεει κι ενας φιλος να προχωρας και να διαλογιζεσαι..Που και που ο διαλογισμος διακοπτεται οχι μονο απο το τρεξιμο των παιδιων αλλα κι απο εκεινους τους νεους που πανε πισω απο τα βραχια για να παιξουν, να καπνισουν, να κατουρησουν, να βρουν μια ιδιωτικη στιγμη. Το καπνισμα απαγορευται παντου πια στην Ινδια πρεπει να κρυφτεις για να καπνισεις ουτε στον δρομο ουτε πουθενα εκει πισω απο τα βραχια..μονο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου