Η θάλασσα βρίσκεται πάντως επίμονα εκει...και μας θυμίζει κάθε περιπέτεια μαζι της..
τοτε που γλυφαμε παγωτο ..γιατι ξέραμε τη γευση του..και απο κεινο το γλυκο κοιμομασταν στο αλμυρο καταστρωμα 
γιατι τα σπίτια τα ειχε φαει το νερο
με την υπόσχεση ότι η γεύση σου θα είναι εκεί πάντα...κοιτάζω πάντα τη θάλασσα εκεινη με τα πολλα μονοπάτια 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου