καποια αγορα μαθαινουν απο μικρα να μην φοβουνται να ξεγυμνωθουν

όταν ακούμε την φύση..μπορουμε να βρουμε απαντησεις σε πολλα ερωτηματα που μας βασανιζουν λεει ενας εφηβος στην ταινια που μονταρω τωρα

και τουτες τις μερες που ο ουρανος παλευει αναμεσα στον ηλιο και στα συννεφα και σκεφτεται ακομα πως να αποχαιρετησει το καλοκαιρι του απευθυνω προσευχη την ωρα που φευγουν μερικες καυτες ακτινες και αναρωτιεμαι γιατι καποια πραγματα εχουν τοση αρμονια και καποια αλλα μονιμως αγκαθια

και γιατι καποια αγορα μαθαινουν απο μικρα να μην φοβουνται να ξεγυμνωσουν την ψυχη και το κορμι τους και ετσι σκαρφαλωνουν τα ψηλα βουνα και αλλα οι μαναδες τους, τα πνιγουν-απο αγαπη και δικο τους φοβο- μεσα στην ντροπη και τον φοβο..

Και αντε να εξηγησω εγω τωρα στον φιλο Σταυρο και σε ολους τους αλλους φιλους που αγαπανε γιατι εκεινοι που εχουν ρωγμες μας κανουνκαι πλανταζουμε στο κλαμα και τους γραφουμε παραμυθια και ραινουμε τις πληγες με δακρυα και στολιδια μας και γιανουν..και υπαρχουν αγορια που κλαινε γοερα και ετσι τραγουδανε το δικο τους μοιρολοι ..η φωτο ειναι του Παρη Μπουσσιου απο την παρουσιαση του βιβλιου μου με τα Παραμυθια της Αγαπης και της Ελπίδας στον Ιανο ενω γραφω μια αφιερωση στην Βαρβαρα