Αμεριμνος μεσα στην βουη του δρομου χαζευε αυτοκινητα και κοσμο καθισμενος σε μια ποζα που μου θυμισε εσενα οταν τεντωνεις τον λαιμο σου
Παντως να ξερεις εκει ηταν το δακρυ στην ακρη των ματιων οταν ελεγες για τον πως τον τυλιξες πως τον σηκωσες και πως ταξιδεψατε μαζι να τον πας στο τελευταιο του επιγειο σπίτι
Κι ολα ξεκιησαν γιατι σε ποναει το χερι που εχει ακομη μνημες απο εκεινη τη μερα που με τα χερια σου τον συνοδευσες..και μετα ο σκυλος σηκωθηκε να φυγει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου