παντου απουσια στο ευλογημενο αυτο τοπιο...περσυ ημουν εκει οταν εφταναν τα σταχτια νεα απο την Ηλεια και πνιγαμε τον θυμο και τα δάκρυα μας στη θαλασσα θυμασαι? κι εσυ ελεγες ..σαν τα δεντρα..η κραυγη σου.. τι αξιζει κανεις να ζει αν σου καινε τις ριζες που με τοσο κοπο εσπειρες στο χωμα για να κρατηθεις? ..και τωρα χωρις ριζες και με καμμενα φτερα πως να αντικρυσεις τον οριζοντα ελεγες ..και τη σταχτια σου εικονα δεν ηξερα πως να παρηγορησω..παρα με χαδια και μελωδιες γεματες δακρυα..που ποτιζαν τις ριζες σου για να ανθισεις ξανα..Θα ανθισεις ξανα αραγε? σαν εκεινο το ονειρο που οραματιζομαστε ..οταν εκει που προετοιμαζομασταν για το θανατο... ειπαμε να αγκαλιασουμε, τη ζωη και να αψηφησουμε οτι με μανια και μενος
μας εκαψε τις ριζες?join the group..help save what's left
http://www.facebook.com/n/?group.php&gid=27056536413
2 σχόλια:
eleos pia , les kai kathe kalokairi vazoume aytoskopo poso pio katastrofikoi kai aseinhdhtoi mporoume na ginoume.Ayto to dasos itan gia tin Rodo isos i teleytaia atofia anasa oxygonou.Ti na po mono thlipsh noiotho...Toulaxiston as svhsei amesa...
κι αλλη αναζωοπυρωση αποψε και πουθενα πια ατοφια ανασα οξυγονου..οπως και στις πολεις μας και ση πολιτεια μας πουθενα πια νασα ατιφιου οξυγονου..κιε μεις απελπισμενοι πλησιαζουμε τη θαλασσα σαν τα σπανια πουλια και τα ελαφια
Δημοσίευση σχολίου