πριν απο λιγες μερες που ημουν στη Παρο σηκωσα τα ματια μου ψηλα στον ουρανο και ειδα αυτον τον γλαρο..και ακολουθωντας το πεταγμα του εβγαλα αυτες τις φωτογραφιες... θυμηθηκα αυτο που ειχες πει για τα φτερα της λυτρωσης και της ελπίδας
Ντοκιμαντέρ, αφήγημα μνήμης - ψυχής
-
Ντοκιμαντέρ, αφήγημα μνήμης - ψυχής
ΤΑΙΝΙΑ. Μια έκθεση που οργανώθηκε πριν από ένα χρόνο σε ένα ιδιαίτερο
μνημείο της πρόσφατης ελληνικής κοινωνικής ιστορί...
Πριν από 13 χρόνια
4 σχόλια:
Όμορφοοοοο....
Τελικά στο νησί όλα μοιάζουν διαφορετικά. Ακόμα και ο ουρανός...μέχρι και ο γλάρος κάνει άλλα ταξίδια
για τον καθενα το νησι του ειναι το δικο του νησι κι απο κει αφουγκραζεται τα ταξιδια του..μονο να μην τελειωσει το καλοκαιρι
Και εμενα μου αρεσει πολυ να χαζευω τους γλαρους..εχουνε απιστευτη αισθηση ελευθεριας...
Ολο ταξιδακια μου εισαι :))
se efxaristo..oso kai na taxidevo panta nostalgo ton topo pou thelo na eimai tin ideal visual eikona tis epithymias mou
Δημοσίευση σχολίου