Η ανθρώπινη μας φύση εμπεριέχει τα δάκρυα..Ομως για να μην πνιξουμε τη τρυφερη ψυχη μας στον ωκεανο των δακρύων..πρέπει να την αναστησουμε για να αντικρύσει την αλήθεια, κι ετσι να ανθίσει μεσα απο το ευφορο πότισμα των δακρύων.Με έσπειρες ευφορα δακρυα και λόγια γεμάτα, εσπειρες στον κηπο μου και ανθισαν ρόδια.
Σε αυτον τον ευφορο ροδοκηπο να ζησουμε αγαπημένοι,
έγραφα στο γράμμα με το σχέδιο της εκκλησιας και τις χειρογραφες σημειωσεις..αυτο το γράμμα φωτισε ο ήλιος εκείνος που έδωσε ζωή στα τόσα λουλούδια και ύψωσαν μπόι να δουν απο που καταγεται το φως εκεινο που δίνει ζωή. να ελπίζεις .. αλλα να κοιτάζεις και απο κεί που έρχεται το φως.. για να δινεις περιθώριο στην ελπίδα
Τωρα που η φυση σου στρωσε πολυτιμο χαλι να περπατησεις,να πατησεις με βημα αποφασιστικο,τώρα πια δεν θα πληγώσεις τα πόδια σου μη φοβάσαι ..ναι να ελπίζεις αλλα να μην βυθιζεσαι στο σκοταδι ,τη κιβωτο της αναγκης, της συνηθειας και οτι τρέφει και γεννάει τους φοβους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου