Και του λέγα μην πελεκαμε τη δύναμη μας.. Αλλά μου θύμιζε ότι και στη φθορά η ομορφιά κατοικεί όταν να ζεις ρουφωντας όλους τους χυμούς θέλεις, σαν να ναι πάντα άνοιξη... Ξεχνάμε τις εποχές κι έρχεται το κρύο να μας θυμίζει τη διαδοχή τους
Μετά την μπόρα ένας ΗΛΙΟΣ ευεργετικά απολυτος ζεσταινει τα βρεμενα κόκκαλα..ξαπλωνω στο παγκακι δίπλα στη θάλασσα να στεγνωσω απ την υγρασία ..υγρή ακόμη απ τη βροχή η από τα φιληματα .. Υγρή πάντως απ την υγρασία της ύπαρξης.
Πρεπει να πλησιάσουμε τους ανθρωπους με ταπεινότηταΗ τυραννική αναζητηση της αληθειας οδηγει στην ομορφια
Ένα ατίθασο μυρμηγκι διαβάζει μαζί μου ένα βιβλίο..που και που ξεφεύγει απ τις λέξεις ανεβαίνει στο χέρι μέρα στο στήθος .. Και μετά αφού με έχει γαργαλίσει αρκετά προσγειωνεται πάλι στο κείμενο.. δεν ξέρω αν είναι αυτό, η ο ΗΛΙΟΣ, η ο αέρας του βουνού που με αποσπούν από τα διάβασμα .. Η με τέτοια φύση τριγύρω δεν έπρ...επε ούτως η άλλως να διαβάζω, απλά να ανασαινω και να χαζευω το τρεχαλητο των μυρμηγκιων .. 
Εξομολόγηση..Δυο φορές όση ώρα μιλούσαμε έκλαψα.. Όχι μαύρο δάκρυ ΑΣΠΡΟ δίαφανο δάκρυ..σιωπηλά δάκρυα πολλά αυτά που χαράσσουν τα πιο βαθειά αυλακια .. Ξερεις ΕΣΥ.. Το ξέρω δεν γουστάρεις να σου κάνω τέτοιες ατερμονες εξομολογησεις.. Αλλά με συγκινεις ..τόσο βαθειά όσο τα αυλακια των διάφανων δακρύων ..ευχαριστώ
πάλι βρέχει.. Για να μην βουλιαξω σημειώνω..εμπιστοσύνη εις εαυτόν, εμπιστοσύνη στη ΖΩΗ, ιστορική μνήμη, συνείδηση καταγωγής, λατρεία για τη φύση.. Αγαπη για τη γενέθλια χώρα .. Και μετά η πυξίδα ρυθμίζεται..οι μυρωδιές ακόμη της άνοιξης.. ακόμη πιο ξυπνιες τώρα από το νερό της βροχής..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου