τί είναι αυτό που κάθε τόσο καίει τη γη και την ψυχη

Οταν τα γκρίζα σύννεφα καλυπτουν τον ήλιο τα τζιτζικια σταματούν το τραγούδι.. Δεν εχουν άλλο καλοκαίρι να υμνήσουν

Ξυπνησα μεσα σε συννεφο καπνου μια μυρωδια καμμενου μου καιει το στομα..Παλι οι φωτιες χωρις αυτες το μεσογειακο τοπιο του θερους δεν βρισκει την ταυτοτητα του. Τι φριχτη νομοτελεια καθε χρονο τετοιο καιρο.,, Οτι και να γινει οτι και να ειπωθει το φαινομενο ειναι απλα πιστο στο ετησιο ραντεβου του να καψει οτι δεν εκαψε μεταφορικα η αλογιστη συμπεριφορα του ανθρωπου. Η κοκκινη φλογα με αιμοβορα διαθεση και διασταση αναλαμβανει να αποτελειωσει. Η συγκινητικη συμμετοχη των εθελοντων εκεινων που βρισκονται απερισκεπτα, η μετα απο προιον πολυ ωριμης σκεψης και αυταπαρνησης στη πρωτη γραμμη και αυτη ειναι ενα σκηνικο που επανλαμβανεται. Αλλα συχνα η ανθρωπινη αυτη δυναμη, δεν μπορει να προλαβει εκ των υστερων οτι καταστρωθηκε ποιος ξερει για ποιους λογους..με ποιο σχεδιο...

Η φυση ειναι τσαμπα για αυτο δεν μας νοιάζει που την καίμε; Μια ελαχιστη πικρη μνημη απο τις περσυνες φωτιες στη ΡοδοΥπαρχει καμμια περιπτωση να ποινικοποιηθει η οικοδομηση καμμενων περιοχων; Η μολις ξεχνιεται το καθε καμμενο τοπιο. οι πολεοδομιες γεμιζουν απο αδειες για οικοδομηση των καμενων περιοχων; Και μην ακουσω για τουριστικη αναπτυξη.. Τρομαρα σας! ..Δηλαδη ποιος τουριστας θελει να βλεπει τεχνητο γκαζον που ρουφαει το ελαχιστο νερο που μας απομεινε και να βλεπει στο βαθος καμενα δεντρα; Πατε καλα; Και τι ξαπλωνετε τις κοιλαρες σας στα ντε μεκ , κυριλε καφενεια του μπιντε των Αθηνων και αλλων περιοχων προβαλωντας τα σινιε ρουχαλακια και τα σουπερ ρολογακια σας ..ενω εχετε πει στο οδηγο να σας περιμενει στο γκαβριολε αυτοκινητο που γυαλιζε ολη μερα ο αμοιρος; Καλα κοιμαστε χωρις εφιαλτες ;

Η η παχυδερμια σας εξασφαλιζει και καλον υπνο;;
Ενταξει ,τι θελετε να αποδεχτουμε οτι κυβερναει ο υποκοσμος!; Ειναι ηθικη και αισθητικη αυτη που εκτιθεται στα καφενεία των κεντρων ληψης αποφασεων;; Ειναι η αντιστοιχη των οικοδομηματων που γεμιζουν τη χωρα. Αθλιες κατασκευες νεοπλουτισμου, χωρις κανενα σεβασμο στη κλιμακα και το τοπιο. Φατε σπιτια, ροζε τουρτες και πεστε για υπνο με τη βαρυστομαχια σας.

Ο ουρανος σημερα το πρωι ειναι κοκκινος, ο Αττικος,ο μπλε ουρανος ειναι κοκκινος.. κατι σαν αιμα μας θυμιζει. Παλι το βασανιστικο καρδιοχτυπι της φυσης, ανημπορη μπροστα στα καταστροφικα μας σχεδια. Σε εκεινα που απαιτουν αιρ κοντισιον σε καθε μερος, καθε ωρα..Δηλαδη χαθηκαν οι ανεμιστηρες; και γιατι πρεπει να ζουμε με αυτον το τεχνητο αερα που φιλοξενει ολα τα μικροβια και μας αρρωσταινει και βεβαια συμβαλλει οσο τιποτα στην υπερθερμανση του πλανητη.Τι οξυμωρο! βαλτε κι αλλα αιρ κοντισιον μηπως και δεν ρυθμιζεται σε σωστη θερμοκρασια ο αερας που αναπνεουμε απο μηχανες...
Γιατι δεν ανοιγετε παραθυρα ; δεν ειναι πιο καλα; Οσο περισσοτερα αιρ κοντισιον αγοραζετε και βαζετε, τοσο θερμαινεται ο πλανητης. Τοσο απλα μαθηματικα ποιος δεν τα καταλαβαινει.. Αντε ας καταναλωνουμε κι αλλο τεχνητο αερα.. κι αλλα τεχνητα πραγματα..και να δουμε

O αέρας που αναπνέουμε φτάνει στα πνεμόνια μας δηλητηριασμένος.

Δηλητηριάζεται από τις στάχτες των δικών μας πράξεων, η πιο καλά των δικών μας μη πράξεων Αμέτοχοι στα κοινά, σχολιαστές του καναπέ αφήνουμε τη σκηνοθεσία του έργου της δικής μας ζωής στη γκλαμουρια των καναλιών. Που ντύνουν το σκηνικό της σε πλουμιστές φλόγες και χαίρονται με αιμοβόρικη διάθεση για κάθε καταστροφή.. γιατί κάνει τηλεθεαση..

Η φωτιά δεν μπορεί να σβήσει. Αμέτοχοι την αφήνουμε να φτάσει στη λίμνη, εκεί ίσως κοπάσει. Θα την πιει το νερό.
Υπάρχουν άνθρωποι σε όλο τον κόσμο που εκτιμούν και τιμούν αυτόν τον τόπο. Το Ακούτε Χαβαλέδες του Σκυλάδικου;; η σας κούφαναν τα ντεσιμπέλ των αοιδών της παραλιακής; Υπάρχουν άνθρωποι που εκτιμούν και τιμούν αυτόν τον τόπο και ερχονται εδώ από όλα τα μέρη του κόσμου να τρέξουν Μαραθωνιο! Χαρας τον ρομαντισμό τους.. Εκείνοι λοιπόν ενδιαφέρονται για την τύχη του Μαραθώνα ..αλλα η Δασική Υπηρεσία κώφευε κατ' επανάληψη στα αιτήματα του Δήμου για ζώνες πυρόσβεσης. Έτσι τα επίγεια μέσα δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτα για το πευκόδασος. μια και εναέρια λέει δεν υπάρχουν; Γιατί δεν υπάρχουν;.. Ούτε αυτό είναι προτεραιότητα; Τι είναι;;
Απλά θα περιμένουμε αμέτοχοι σχολιαστές του καναπέ να φτάσει η φωτιά στη λίμνη.. να την πιει το νερό

Για να κοιμηθω,έκοψα γιασεμι και το εβαλα δίπλα μου να μου θυμιζει με τη μυρωδια του οτι καπου υπαρχει ομορφια..στη φυση..κι αυτοι που δεν την βλεπουν η νομιζουν οτι δεν την εχουν αναγκη την καινε ετσι απλα για να επιβεβαιωσουν την ανθρωπινη δραστηριοτητα και τα εφημερα συμφεροντα της

Υπαρχουν κι αλλα πραγματα που δεν καταλαβαινω αυτον τον καιρο..θα επανελθω γιατι πραγματι ειναι δυσκολο να αναπνεει κανεις τωρα

ευχαριστω την Ευγενία για την κουβέντα ..εμπνευστική και τον Νικο για την υπομονη και τη βόλτα Καποιοι απλα ειναι συντροφοι και αυτο ειναι όλο το πιο σημαντικο στη ζωη

ενα παραμυθι για την κορη... Ιρις Ευρυνομη

ο αδελφος μου εκανε κορη! αυτο το πολυ γλυκο μωρο με το βαθυστοχαστο βλεμμα

και αποσκευη δυο ονοματα ιστορικα
«Πες μας, πες» σιγοτραγούδαγαν οι κόρες. Η μια το μαλλί έξαινε,η άλλη τα προικιά της και η τρίτη φτιασιδωνόταν στον ολόχρυσο καθρέπτη.«Τι να σας πω κόρες μου, πλέον τα ξέρετε όλα!»απαντούσε η Ευρυνόμη.«Πες μας, για τον προπάππου μας, το Χάος»λικνίστηκαν τα ματάκια τους,στάλα μύθου ζητούσαν να αδράξουν.Φωνή μελωδική, από τα βάθη της θύμησης,το δωμάτιο έξυσε, τούτα τα λόγια βγήκαν :«Το Χάος,ήτανε, δεν ξέρω αν υπάρχει πλέον.κόρη μία και μονάκριβη κέντησε,εμένα, ακούμπησε στην γη,με στόχο και σκοπό. Ευθύς, δίχως σκέψη, τα υφαντά της μοίρας άπλωσα,όπως προσταγή είχα πάρει.Τα λόγια του ήταν σταθερά,Ακόμα τα θυμούμαι,Τέτοια φωνή ακόμα μέσα μου αντηχεί,
Σαν βασιλιάς, που δυνατά προστάζει.Τα τρία στοιχεία ξεχώρισε,τον ουρανό με την θάλασσα,έτσι ώστε πάντα να αντικρίζονται,ο ένας από τον άλλο να ζει,ποτέ όμως παρέα, τροφή να δοκιμάζουν.Έπειτα, τιθάσευσε τον άνεμο,πάρε του την δύναμη καιφτιάξε, σύζυγο που να έρπει στην γη,τον ουρανό ποτέ, να μην μπορεί να φτάσει.Και με τον καρπό αυτού,πλάσε μόνη σου τα αστέρια,την σελήνη, τον ήλιο,τα λουλούδια, τους ανθρώπους,σε αυτό είσαι ελεύθερη να κάνεις ότι θέλεις..» Οι κόρες την πλησίασαν,Την πήραν αγκαλιά,Χαμόγελο μητρικό, με τα χέρια τις χάιδεψε,Με την οσμή τις χόρτασε,

Και εγώ το Χάος έφτιαξα και ήταν το ομορφότερο πράγμα που έκανα ποτέ μου..»

η και παλι η Ιριδα

Ίριδα το ουράνιο τόξο που εμφανίζεται στον ουρανό μετά από τη βροχή, το πρωί ή το βράδυ, όταν ο ήλιος βρίσκεται χαμηλά στον ορίζοντα.
η Ίριδα αγγελιαφόρος των θεών, του Δία και της Ήρας. νέα, λυγερή, με πολύχρωμο κοντό χιτώνα, με μεγάλα φτερά στους ώμους, σαντάλια και κηρύκειο, να πετά ανάλαφρη σαν τον αέρα στα ουράνια, πάνω από στεριές και θάλασσες και να φέρνει σε θνητούς κι αθάνατους τις παραγγελίες. Όταν οι θεοί ήθελαν να ορκιστούν ο Δίας έστελνε την Ίριδα να γεμίσει από τη Στύγα, τη μαύρη πηγή του Άδη, το χρυσό της ποτήρι. Έχυναν το νερό στη γη και ορκίζονταν στα νερά της Στύγας και ο όρκος τους ήταν πια αμετάκλητος.. Η Ίριδα ήταν η προσωποποίηση του ουράνιου τόξου και είχε έτσι στενή σχέση με τη θεά Ήρα, τη θεά του αέρα και των καιρικών μεταβολών