γαργαρες ειναι οι ιδεες στις φλεβες σου

Επιχείρημα για το βιβλίο Ενα βιβλιο ειναι η δικη σου συγκροτηση για να διαβασεις τη πραγματικοτητα,την οποια ανασυνθετεις για να γινει λογος αφηγηματικος,αυτος ο λογος δημιουργει συνοχη,συντροφικοτητα και διαμορφωνει τη δικη μας κληρονομια

Επιχείρημα για τη συνάντηση η αναγκη για τα χερια σου και το υγρο σου βλεμμα..βρες χρονο δημιουργησε τον πολυτιμο κοινο χρονο με χερια υπεροχα

Προτεραιοτητα, διαθεσιμοτητα, ανυστεροβουλια, ανυποκρισια, γενναιοδωρια, ελευθερη σκεψη, γνωση, ασίγαστη περιέργεια, αισιοδοξία, αντισυμβατικότητα, δημιουργικότητα, αφοσίωση, πνευματικότητα, ελευθερία, ανεξαρτησία, πίστη, ειλικρίνεια..συστατικα εκλεκτικής συγγένειας

Θα διωξουμε τον πονο, κρατησε μου σφικτα το χερι στο δικο σου, μας ενωνει η ματια στο απειρο ειχες πει και με εμαθες να μην φοβαμαι τον πολεμο και με εμαθες να κοιταζω και με εμαθες να αγαπαω..ολα θα πανε ετσι που δεν φανταζεσαι, θα διωξουμε τον πονο και μονο με το απειρο θα αναμετριεται πια η ελπιδα μας... Ετσι με εμαθες εσυ να κοιταζω... γιατι εισαι ποιητης και γαργαρες ειναι οι ιδεες στις φλεβες σου και να θυμασαι τα λογια του παππου μου που σου αφιερωσα τοτε... να εχουμε γερο σωμα και γερο μυαλο αυτα δεν μπορουν να μας τα παρουν

εκείνους που αγαπάμε

Ας μην αμελουμε εκείνους που αγαπαμε μας θελουν ολη μερα... και τη νυχτα ακομη ..και στα ονειρα μας θελουν.... κι’εμεις εκει ακουραστοι θιασωτες της αγαπης εκεινης... της απλοχερης που πισω δεν ζηταει.... και πισω δεν κοιταει..μονο μπροστα.. για να μπορει να δινει..νοσταλγω ηδη το νησι..κι εκεινους που αγαπαμε εκει ...με αφορμη το Υ.Γ. του Αλεφ Επειδή "ποτέ δεν ξέρεις μ' αυτούς που αγαπάς: αμελείς να τους κοιτάξεις μια στιγμή, και την επόμενη στιγμή έχουν χαθεί ή έχουν σκοτεινιάσει. Ακόμα και τα δέντρα- εξάλλου- το σκάνε πού και πού, έχουν άστατες διαθέσεις" (Κ. Μπομπέν)

μετα τη μπορα το κυκλαμινο επιβεβαιωνει την εμμονη της ζωης για ομορφια

Σημερα εβρεχε πολυ.. πηγαμε εκδρομη.. η βροχη μας αποσταθεροποιουσε το αμαξι.. ηταν πολυ το νερο ειχε ανοιξει ο ουρανος και εριχνε ...
Σταθηκαμε στην ακρη ενος λοφου βλεπαμε ενα καστρο μακρυα...σταθηκαμε σε ενα λοφο για να δωσουμε σειρα στα χαδια

οταν λιγο ξεθυμανε η βροχη εκεινος βγηκε εξω και μου χαρισε ενα κυκλαμινο.Ενα υγρο κυκλαμινο

Ειχε ενα ροζ χρωμα που πηγαινε να γινει μωβ. Το ακουμπησα επανω μου ειδα οτι ταιριαζε με μια δαντελλα που φορουσα γυρω απο το ποδι.Ειναι ομορφο ειπε

Δακρυσα, πανω που επιτελους ειχαμε πει να αρχισουμε να γελαμε, επιτελους.

Σκουπισα το κεφαλι του με ενα πορφυρο μεταξι.Το κεφαλι του ειχε γινει μουσκεμα, οπως τα ματια μου.Δεν υπαρχει μετάξι που στεγνωνει τα δακρυα, ειπαν οι μεταξοσκωληκες..

Μετα στην επιστροφη κι ενω ειχε κοπασει η μπορα..μεσα στο αεροπλανο αρχισα να του γραφω..

Μετα τη μπορα

το νεο κυκλαμινο επιβεβαιωνει την εμμονη της ζωης

για ομορφια

τα τρυφερα χερια

επιβεβαιωνουν την εμμονη της ζωης για ομορφια

το αχαλινωτο υπεροχο ατιθασο μυαλο που πεταει ελευθερο

αψηφοντας το βαρος της ανελευθεριας

επιβεβαιωνει την εμμονη της ζωης για ζωη ...

η ατιθαση καρδια που τα βαζει λαβωμενη με ολα τα θηρια

ειναι η εμμονη της ζωης για ζωη...

μετα τη μπορα μικρες επιμονες ψιχαλες σα δακρυα

σ αγαπω σαν την εμμονη της ζωης για ομορφια,

ποτε θα ξαναπαμε εκδρομη...

μονοημερη

Επειδη η φιλη μου Φ.Τ με διαβεβαιωνει οτι θα ξαναπαω τετοια εκδρομη ποσταρω την ημερομηνια ετσι για τη νοσταλγια....

Γελας ...at last

at last my love has come along..and here we are in heaven ακουστε το τραγουδι δεξια οσο διαβαζετε! listen to the song on the left column of the blog

τι σε κανει να νοιωθεις ασφαλης η σε κανει να νοιωθεις λιγοτερο ανασφαλης η σου πιανει απαλα το χερι και χωρις να το καταλαβεις βρισκεσαι εκει στον δικο σου ουρανο,εκει που κατοικουν τα ονειρα στον οριζοντα που ακομα και αν μοιαζει ουτοπια βρισκεται εκει αορατο συνορο στη σκεψη που ατιθαση θελει θελει θελει και καλα κανει.

Καλα θα σου πω ποιες ειναι οι αναγκες μου και ξερεις εσυ οπως κι εγω ξερω και ηξερα κι τοτε και τωρα.

Να γελας να γελας

Μετα απο τοσους μηνες θρηνων που φανηκαν αιωνες.

Και ναι υπαρχουν τοσα αλλα ομορφα πραγματα να κανουμε το ειπες τοσες φορες αυτο τον καιρο αρχιζει πια να ακουγεται δικο σου εχει φυγει απο τη δικη μου περιοχη των λεξεων και σου ανηκει οπως και καθε τι ομορφο σε αυτο το ταξιδι

Να γελας

Τιποτα δεν καταπινεται ευκολα αλλα μετα αρχιζουν τα ωραία .

Τι λεγαμε πιτσιρικαδες με κατσαρα μαλλια οταν περναγαμε τις πυλες της γνωσης;

Να κατι τετοια.Γελας at last

beautiful pict of the Ocean by Hari Sundaram http://www.flickr.com/photos/harisundaram

Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει

πως λαμπουν τα ματια σου, οταν παλευεις να κρατησεις τα δακρυα σου μεσα στις σκουρες λιμνες τους..μου λειπεις πολυ οπως η ερημος αναζητα τη βροχη τοσο μου λειπεις..κι αν ακομη ακουω τη φωνη σου, τη νοσταλγια μου τρεφει και την επιθυμια. Να λοιπον αγαπημενε μου μπηκαμε στο 8 και χαθηκε ο συμβολισμος αλλα εμεινε η επιθυμια αγαπημενε μου.Να μετρας τους σπορους που βοηθουν την προσευχη ,το ιδιο κομπολοι απο σπορους εχω κι εγω, να μετρας τους σπορους και να θυμασαι τοτε που ημουν πολυ κοντα σε ανθρωπους που πεθαιναν... που βρισκονταν τοσο κοντα στον θανατο.. σχεδον τον χαιδευαν.. και εσυ για να απαλυνεις τον φοβο ειπες.. Μας ενώνει η ματια στο απειρο. Δες τα αστρα που παρακαλεσα να σε αγκαλιασουν με το θερμο φως τους .Ειμαι εκει στη σκονη που σε σκεπασε στα απαλο αερακι στα μαλλια σου ..οι ψιθυροι της ερημιας είναι δικοι μου ..ενα τραγουδι ερωτικο μια προσευχη νασαι καλα κι ο θαυμασμος απεραντος ομοιος ουρανιος θόλος.Μια προσευχη ειπες κι εκει μεσα στην ηχω του πολεμου ειναι η μονη που με κρατησε Αλλο κομπολοι κρατουσα τοτε την ιδια προσευχη με τη δικη σου μελωδια ακουω παντα..ποσο μου λειπεις και ποσο βαλσαμο ειναι παντα τα λογια της επιστολης του αγιου Παυλου για να θυμιζουν την αστειρευτη δυναμη της υπομονης της αγαπης.Για δικη σου χαρη που εισαι ο ελκυστης μου και για χαρη του παραξενου ελκυστη μπλογκερ που ζητησε την επιστολη στα Ελληνικα γιατι οπως λεει κι εχει δικιο ετσι τραγουδαει καλυτερα..να τα υπεροχα λόγια...στο προηγουμενο ποστ τα λογια ηταν στα αγγλικα γιατι θα το διαβαζαν και οι φιλοι του αδελφου μου απο αλλες θρησκειες κι αλλες χωρες που δεν την γνωριζαν..καλη χρονια παντα... Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι. καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσωμαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι. Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει. εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται. 9 ἐκ μέρους δὲ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν· ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον, τότε τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται. ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι' ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην. νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.

Love is patient, love is kind

Emote my friend emote he said «Οταν ο φίλος του παντρεύτηκε, εκείνος έκλαιγε τραγουδώντας γαμήλια τραγούδια», Collective knowledge, collective tears of joy, collective tears, fertile tears, for what we call love, but rarely we know its taste, tears…as the drops of rain, she blew her tears into balloons so he could play Γάμος - φωτιά - φίλος - τραγούδι - ήταν - θα είναι - θα είναι - θα είναι. Ξαφνικά, σαν να δόθηκε διαταγή, περιστροφή του σώματος και μάλιστα της καρέκλας: ονειροπόλησα και δεν πρόσεξα τα γόνατά μου. Τα χέρια ήξεραν τι να κάνουν, τα πόδια το είχαν ξεχάσει και να,
Dance dance around and around like a prayer in trance dance Πήγαινέ με εκεί! Πού - εκεί; - Γελούν: πάνω από τα δάκρυα που δεν είχαν ακόμη στεγνώσει
then I find a piece of paper I borrow images and then words from a religious text many have forgotten Είμαι η σελίδα για την πένα σου.Ολα θα τα δεχτώ: είμαι μια λευκή σελίδα.Είμαι ο καλός σου φύλακας∙Θα στα επιστρέψω όλα και με το παραπάνω. Είσαι η αχτίδα κι η υγρασία της βροχής,You asked me why I returned home to my country.. This was ages ago It was one day I said…
Τι ώρα είναι; Πώς; Ωχ, έπρεπε να ήμουν σπίτι πριν από έναν χρόνο!And then this trip back to the sun the things I know I treasure lesser things for some life’s treasures for me.Then i shaved my head as if I wanted to experience the whole country on my skin.You belong here he said You belong to this country That was it He left and then I let my hair grow again ακολουθει η επιστολη Αποστολου Παυλου προς Κορινθιους κεφαλαιο 13 και ενας πινακας οπως ειδε ο ζωγραφος τη διαδικασια της συγγραφης..στις φωτογραφιες ο φιλος του αδελφου μου ο Χαρυ απο την Ινδια more fotos http://www.flickr.com/photos/harisundaram/ http://www.flickr.com/photos/alex_bak/If I speak in the tongues of men and of angels, but have not love, I am only a resounding gong or a clanging cymbal. If I have the gift of prophecy and can fathom all mysteries and all knowledge, and if I have a faith that can move mountains, but have not love, I am nothing. If I give all I possess to the poor and surrender my body to the flames, but have not love, I gain nothing. Love is patient, love is kind. It does not envy, it does not boast, it is not proud. It is not rude, it is not self-seeking, it is not easily angered, it keeps no record of wrongs. Love does not delight in evil but rejoices with the truth. It always protects, always trusts, always hopes, always perseveres. Love never fails. But where there are prophecies, they will cease; where there are tongues, they will be stilled; where there is knowledge, it will pass away. For we know in part and we prophesy in part, but when perfection comes, the imperfect disappears. When I was a child, I talked like a child, I thought like a child, I reasoned like a child. When I became a man, I put childish ways behind me. Now we see but a poor reflection as in a mirror; then we shall see face to face. Now I know in part; then I shall know fully, even as I am fully known. And now these three remain: faith, hope and love. But the greatest of these is love.