Αυτη ειναι η δικη μου θαλασσα

Αυτη ειναι η δικη μου θαλασσα ειπε ο Αντελ καθως κοιτουσε τον κολπο απο τον 5ο οροφο.Πρωτη φορα τη βλεπω απο τοσο ψηλα...10 χρονια πριν εδω δεν υπηρχε τιποτα. Εδω κολυμπουσαμε εδω παιζαμε τωρα ουτε μπορω να έρθω ουτε να φερω να παιδια μου.Ετσι μυριζει η δικη μου θαλασσα,ετσι ακουγεται. Ναι μου λειπει οπως πολλα αλλα πραγματα σε αυτη τη πολη που αλλαζει προσωπο καθε μερα.Το δικο μου δερμα ειναι δερμα βεδουινου,εσεις ειστε κοκκινοι στα δικά μας ματια ειστε κοκκινοι εμεις ειμαστε σκουροι,για αυτο μου αρεσουν τα μαλλια μου που ασπριζουν .Αυτη ειναι η δικη μου θαλασσα ειπε παλι και εβαλε να πιει σαμπανια.Ειναι ωραια απο εδω επανω αλλα δεν ειναι δικη μου πια .Ο Αντελ λεει οτι το μελι και το δηλητηριο ειναι καμμια φορα το ιδιο πραγμα και οταν ο σκυλος συνοδευει στο χορο την παπια αν δεν τα κατεφερουν να συννενοηθουν πιανουν το τραγουδι κι εκει μεσα στις μελωδιες καταλαβαινει ο ενας τον αλλον Ετσι λεει ο Αντελ..πριν φυγουμε δανεισε τα παπουτσια του στο φιλο του το ζωγραφο γαι να παει να χωρεψει και εκεινος πηρε τα σανδαλια του.Ειμαστε κατι παραπανω απο φιλοι.Οταν δεν ειχαμε μια μοιραζομασταν τα παντα Τωρα ειμαστε φτασμενοι αλλα μοιραζομαστε ακομη τη διαθεση για ζωη και δημιουργιαΣτη βιομηχανικη περιοχη του Ντουμπαι πισω και μακρυα απο τη καταναλωτικη προταση των πολυκαταστηματων υπαρχει μια γειτονια με μικρες γκαλερι που φιλοξενουν συγχρονους καλλιτεχνες απο την περιοχη Η προσβαση ειναι δυσκολη πολλοι δρομοι εκει ακομη εχουν αμμο,περνας απο γιαπια και δεν εχει καμμια σημανση Καθε φορα που πηγαινω χανομαι αλλα καθε φορα βρισκω τελικα το μερος και την εκθεση και αυτο με αποζημιωνει.Αυτη τη φορα η εκθεση ηταν ομαδικη 4 γυναικων και πιο πολυ μου αρεσει η δουλεια της Καχραμαν απο το Ιρακ. Χρησιμοποιει την τεχνικη των Γιαπωνεζων και τη θεματικη της χωρας της Ετσι κι αλλιως και η ιδια λειπει πολυ καιρο απο το Ιρακ γιατι ζει στη Σουηδια.Πηγα εκει με δυο συγγραφεις εναν Ιρακινο και τον Αντελ απο τα Εμιρατα που παραπονιεται οτι τα κτιρια του κατασπαραξαν τη θαλασσα των παιδικων του χρονων