Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

Στην ακρογιαλιά του μπλε αισθάνομαι ότι πλησιάζω κάθε φόρα που ανεβαίνω τη μικρή σκάλα είναι σαν να βάζω ήδη τα πόδια μου στη θάλασσα



Όταν ήμουν μικρή αγαπούσα πολύ το μπλε

Ήθελα όλα τα παιχνίδια μου να είναι μπλε, τα παπούτσια μου όλα

Όταν μου απομάκρυναν κάτι μπλε φώναζα «κεινο μπλε ομινο ομινο» δεν μπορούσα να προφέρω τη λέξη όμορφο μια λέξη μου έμελλε να με κατακτήσει μετά

Την πρώτη μέρα είδα με αγαλλίαση ότι οι ακτίνες λέιζερ είχαν μπλε χρώμα. Ενοιωσα την ομορφιά να αντικρίζεις κάτι οικείο είπα «αχ ωραία είμαστε σε περιβάλλον μπλε «

Η B. οταν μου εβαλε τη μασκα μου είπε σκέψου κάτι ομορφο μια παράλια

Υπάρχει μια παράλια ζωγραφια στο γραφείο σας κι εκείνη έχει αυτό το οικείο μπλε όμορφο χρώμα σε πολλες αποχρωσεις

Το απέραντο μπλε χάλι της θάλασσας βρισκεται εκει και μας περιμενει

Όταν βγήκα από το νοσοκομείο πήγαμε στη θάλασσα ήταν σαν να έβλεπα το μπλε της για πρώτη φόρα και αναρωτήθηκα «μα είχε πάντα τόσο όμορφο μπλε χρώμα;»

Τώρα εδώ παλεύουμε για τούτη την ομορφιά του μπλε

Να ξαναγυρίσει η απόλαυση της στη κάθε μέρα

Σας ευχαριστώ που με οδηγείτε πάλι βήμα να ανακαλύψω ξανά το υπέροχο μπλε χάλι της θάλασσας. Στην ακρογιαλιά του μπλε αισθάνομαι ότι πλησιάζω, κάθε φόρα που ανεβαίνω τη μικρή σκάλα για να ξαπλώσω στο μεταλλικό κρεβάτι της θεραπείας... είναι σαν να βάζω ήδη τα πόδια μου στη θάλασσα

Ευχαριστώ

1 σχόλιο:

ritsa masoura είπε...

Καλημέρα Λουκία μου. Το μπλέ είναι πάντα δικό σου-δικό μας. ΜΗ το ξεχνάς.