
πριν απο λιγες μερες που ημουν στη Παρο σηκωσα τα ματια μου ψηλα στον ουρανο και ειδα αυτον τον γλαρο..και ακολουθωντας το πεταγμα του εβγαλα αυτες τις φωτογραφιες... θυμηθηκα αυτο που ειχες πει για τα φτερα της λυτρωσης και της ελπίδας

στα εχω φυλαξει τα φτερα σε μερος δροσερο να τα παρεις οποτε θελεις να τα φορεσεις να απογειωθεις μακρυα απο οτι δεν σε αφηνει να πεταξεις...

στους πριγκηπες ταιριαζουν τα ωραια ,τα ομορφα φτερα και ο απεραντος ορίζοντας γιατι ετσι το ζωγραφισε η μοίρα για το δικο τους ουρανό και κατι ηξερε κι εκεινη οταν εβγαλε τα ωραία της χρωματα και εφτιαξε τετοιους ουρανους
Όμορφοοοοο....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά στο νησί όλα μοιάζουν διαφορετικά. Ακόμα και ο ουρανός...μέχρι και ο γλάρος κάνει άλλα ταξίδια
για τον καθενα το νησι του ειναι το δικο του νησι κι απο κει αφουγκραζεται τα ταξιδια του..μονο να μην τελειωσει το καλοκαιρι
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εμενα μου αρεσει πολυ να χαζευω τους γλαρους..εχουνε απιστευτη αισθηση ελευθεριας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλο ταξιδακια μου εισαι :))
se efxaristo..oso kai na taxidevo panta nostalgo ton topo pou thelo na eimai tin ideal visual eikona tis epithymias mou
ΑπάντησηΔιαγραφή